به گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان فارس، حمید فدایی امروز 28 مهرماه 1399 اظهار کرد: «خوشبختانه با مجوزی که توسط پژوهشکده باستان‌شناسی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری صادر شد، موفق به تکمیل بررسی‌های باستان‌شناسی و شناسایی آثار باقیمانده در محدوده حرایم تخت جمشید در وسعتی بالغ بر ۸۵هزار هکتار شدیم.»
او نتایج این اقدامات را در راستای تکمیل اطلاعات نقشه باستان‌شناسی این منطقه دانست و گفت: «بررسی‌های باستان‌شناسی منطقه تخت جمشید در حدود هفتاد سال قبل توسط لوئیس واندنبرگ آغاز و در دهه‌های بعد توسط ویلیام سامنر، دکتر عباس علیزاده، رمی بوشالا و دکتر علی اسدی دنبال شده است.»
او افزود: «اگرچه در طول سال‌ها بررسی، محوطه‌های فراوانی مورد شناسایی و مطالعه و گاه نگاری قرارگرفته است، اما تکمیل این بررسی‌ها و از جمله بازنگری محوطه‌های بررسی‌شده پیشین، از سال ۱۳۹۶ تاکنون طی سه فصل بررسی باستان‌شناسی در محدوده حرایم تخت جمشید به سرپرستی آقای وحید بارانی و همکاری دیگر اعضای باستان‌شناس و مستند نگاری پایگاه انجام شده است.»
فدایی تصریح کرد: «امید می‌رود طی چند ماه آتی بتوانیم با پیاده‌سازی تمامی اطلاعات بررسی‌های انجام‌شده از گذشته تاکنون، به نقشه جامع و یکپارچه باستان‌شناسی منطقه دست یابیم.»
او ادامه داد: «چنین نقشه‌ای می‌تواند توالی گاه‌نگاری منطقه را به ما ارائه دهد که به‌ویژه در شناخت تاریخی دشت مرودشت حائز اهمیت فراوانی است و همچنین باوجود چنین نقشه‌ای می‌توان مدیریت بهتری بر روی حفاظت از محوطه‌های تاریخی به‌ویژه در ارتباط با اجرای طرح‌های زیرساختی و توسعه‌ای در منطقه اعمال کرد.»
سرپرست بررسی تهیه نقشه باستان‌شناسی دشت مرودشت گفت: «فصل سوم بررسی و شناسایی دشت مرودشت به‌منظور تهیه نقشه باستان‌شناسی شهرستان دربرگیرنده حریم درجه سه مجموعه جهانی تخت جمشید و شهرستان مرودشت است.»
وحید بارانی ادامه داد: «این بررسی که از تاریخ ۲۵ تیرماه سال جاری شروع و تا پایان شهریورماه ادامه داشت و نتایج و دستاوردهای آن در قالب گزارش نهایی بررسی، به پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری ارائه خواهد شد.»
او از شناسایی ۲۶۰ اثر و محوطه تاریخی در نقاط مختلف شهرستان مرودشت خبر داد و بیان کرد: «در فصل جاری ۲۶۰ محوطه شناسایی شد که در این فصل، بررسی‌ها بیشتر دامنه غربی کوه حسین، کوه میان قلعه، استخر، کوه ایوب، کوه مجدآباد و دشت‌های ابرج و رامجرد را در برگرفته است.»
سرپرست بررسی و تهیه نقشه باستان‌شناسی با تأکید بر به‌کارگیری اطلاعات به‌دست‌آمده در شناخت بهتر و بیشتر آثار تاریخی، بیان کرد: «با توجه به پراکنش نسبتاً فراوان محوطه‌های باستانی در دشت مرودشت، با تهیه نقشه‌های GIS و نیز پیوست این نقشه‌ها با یکدیگر می‌توان اقدام به تهیه یک نقشه منسجم باستان‌شناسی کرد که در نتیجه به شناخت بهتر و بیشتر الگوهای استقراری در این ناحیه منجر می‌شود.»
بارانی در رابطه با پراکنش آثار تاریخی در دامنه کوه‌ها گفت: «بیشترین تپه‌ها و محوطه‌های باستانی در دامنه کوه به شکل استقرارگاه‌های موقت کوچ‌نشینی و تک دوره‌ای و در دشت به شکل تپه‌های بزرگ و کم ارتفاع قرار دارد که توالی فرهنگی از دوره نوسنگی تا دوران اسلامی را شامل می‌شود.»
او ادامه داد: «بیشترین گستردگی آثار این فصل مربوط به مناطق کوهستانی است که در این میان از جمله مهم‌ترین آن‌ها غارها و پناهگاه‌های صخره‌ای از دوره پارینه‌سنگی تا دوران تاریخی هستند که در کوه‌های مجدآباد، کوه حسین و کوه ایوب و گلدشت علیا گسترده شده‌اند.»
بارانی اظهار کرد: «در همین فصل از بررسی در دامنه کوه‌ها آثاری از استودان‌ها و گورستان‌هایی از دوران صفویه تا دوران معاصر مربوط به کوچ‌نشینان و عشایر منطقه شناسایی گردید و بیشترین آثار نقوش صخره‌ای در دامنه باختری کوه ایوب بنام سینه کوه قرار گرفته است که این نقوش صخره‌ای توالی فرهنگی از دوران مس سنگ تا دوران اسلامی را در بر می‌گیرد.»
انتهای پیام/
