خور از موي بز و بيش از 70 درصد آن به صورت ساده بافته مي‌شود که در وسط کار، بافت‌هاي رندي و فرشباف با طرح‌هاي محلي مانند، چنگ، چارتکه، روباه، بز و کاج محلي که بسيار ساده است بافته مي‌شود.
\"محمدرضا طاهرپور\"، مسئول تحقيق، ترويج و توسعه معاونت صنايع‌دستي و هنرهاي سنتي چهارمحال و بختياري \"خور\" را از رشته‌هاي منسوخ شده استان خود معرفي کرد و گفت: خور شايد از نظر ظاهري به خورجين و يا گاله شبيه باشد، اما فقط با آن غلات مانند گندم و جو حمل مي‌کردند، در حالي که با خورجين و يا گاله حتي هيزم نيز حمل مي‌کردند.
وي افزود: مواد اوليه کارخانه‌هاي توليد مواد شيميايي مانند ملامين‌سازي و چيني‌سازي، در شليف‌هاي بزرگ که ظاهري شبيه خور و خورجين دارند، توسط تريلي حمل مي‌شوند که اگر از اين دستبافته‌ها به جاي شليف استفاده شود هم خور احيا مي‌شود و هم وسيله نگهداري مواد شيميايي کارخانه‌ها از دوام بيشتري برخوردار خواهد شد.
طاهر پور با تأکيد بر اينکه حتي خود عشاير هم بعد از مدتي از اين دستبافته براي کارهاي ديگر مانند متکا استفاده مي‌کردند، يادآور شد: عشاير به دوام و استحکام کار بسيار اهميت مي‌دهند و اگرچه محصولات خود را به صورت ساده توليد مي‌کنند، عمر زيادي خواهد داشت.
مسئول تحقيق، ترويج و توسعه معاونت صنايع‌دستي چهارمحال و بختياري خاطرنشان کرد: خور در مناطق عشايري درون کوچ در منطقه شهرستان اردل و برون کوچ شهرستان‌هاي کوهرنگ، فارسان و در کل هر حا که عشاير باشند حتي در خود شهرکرد توليد مي‌شود اما در کميت توليد متفاوت است.
وي در پايان تصريح کرد: بيشتر توليدات و دستبافته‌هاي عشايري در حال منسوخ شدن هستند و آنهايي هم که هنوز اثري از آن‌ها ديده مي‌شود، به فراخور عادتشان توليد مي‌کنند.
M/112
انتهای پیام/
