\"فريدون بيگلري\"کارشناس پژوهش‌هاي پارينه سنگي موزه ملي نيز در اين زمينه گفت:با توجه به ساليابي‌هاي انجام شده مجموعه جانوري غار وزمه مربوط به فاصله زماني بين 70 هزار سال تا حدود 11 هزار سال پيش است که همزمان با اواخر دوره پارينه سنگي مياني و دو دوره بعدي پارينه سنگي جديد و فرا پارينه سنگي است.
وي ادامه داد:اين غار در دوره مذکور مکان درندگاني چون کفتار، گرگ و شير بوده که لاشه حيوانات شکار شده يا مردار را به غار منتقل مي کردند. علاوه بر اين بقاياي جانوري، قطعاتي از استخوان و دندان انسان از غار وزمه به دست آمده که از ميان آنها يک دندان آسياي کوچک به روش طيف سنجي گاما ساليابي شده و تاريخي بين 20 تا 25 هزار سال پيش را ارايه نموده است.
بيگلري خاطرنشان کرد: اين محدوده زماني همزمان با اواخر دوره پارينه سنگي جديد است که در منطقه زاگرس سکونتگاه‌هاي متعددي از آن بجاي مانده است. در کاوش مکان‌هاي اين دوره در ايران بجز ابزارهاي سنگي و بقاياي جانوري تاکنون اثري از بقاياي استخواني انسان يافت نشده است. در ساير مکان‌هاي اين دوره در غرب آسيا و اروپا نيز بقاياي استخواني انسان بندرت يافت شده است. دندان وزمه نخستين مورد از بقاياي انسان‌هاي اين دوره است که در ايران کشف شده است.
به گفته کارشناس پژوهش‌هاي پارينه‌سنگي موزه ملي ، تنها بقاياي شناسايي شده از انسان نئاندرتال در غار بيستون کرمانشاه کشف شده که نتايج مطالعه آن اخيرا بوسيله پژوهشگران دانشگاه واشنگتن و موزه ملي ايران منتشر شد.
طبق گفته اريک ترينکاوس از دانشگاه واشنگتن که دندان را مطالعه کرده، دندان مذکور مربوط به کودکي 8 يا 9 ساله است که احتمالا توسط درندگان (کفتار) کشته و به غار منتقل شده است.
وي تصريح کرد: در مقايسه با نمونه‌هاي دندان انسان از ساير مکان‌هاي پارينه سنگي مياني و جديد در غرب آسيا و اروپا از ابعاد بزرگي برخوردار است.
به گفته ترينکاوس با توجه به اينکه در روش ساليابي با طيف سنجي گاما تاريخ حاصله در مواردي کمتر از سن واقعي نمونه است، اين احتمال وجود دارد که دندان وزمه بيش از 25 هزار سال قدمت داشته باشد و حتي ممکن است که مربوط به انسان نئاندرتال يا شايد انسان مدرن باستاني باشد.
بنا بر اين گزارش ، دندان وزمه نخستين بقاياي استخواني انسان‌هاي دوره پارينه سنگي ايران است که بطور مستقيم ساليابي شده و نتايج ساليابي و مطالعه آن گام بلندي در مطالعه کهن‌ترين ساکنان ايران محسوب مي شود.
خاطرنشان مي‌شود که گزارش مشروح اين کشف مهم در آينده نزديک در موزه ملي ايران چاپ و منتشر خواهد شد.
115/
انتهای پیام/
