او در ادامه با اشاره به اينکه شهروندان در اداره امور تهران مداخله چنداني ندارند در تشريح ويژگي هاي شهر تهران افزود:شهر تهران براي تامين منابع و دفع ضايعاتش شديدا به سوخت‌هاي فسيلي و محيط اطرافش وابسته است و به لحاظ الگوي مصرف شديدا مسرف و ناکارآمد است و تخصيص منابع در آن به گونه‌اي است که هم نسبت به کشور و هم نسبت به اکثريت شهروندان خود تبعيض روا مي‌دارد.
اينن کارشناس شهري در ادامه افزود: اقداماتي که در اين شهر صورت مي گيرد فرايند‌هاي طبيعي پايدار کننده را مختل ساخته و در نهايت سازمان‌ها، قوانين و مقرات، شيوه‌هاي تخصيص منابع و کاربري‌هاي زمين و آموزه‌هاي فرهنگي و اجتماعي‌اش جملگي ناپايداري را ترجيح و بر عليه پايداري عمل مي کند.
او اضافه کرد:هر چند که به اين دلائل و به خصوص به علت بزرگي و جمعيت بيش از حدشهر تهران ، امکان ساختن شهري پايدار از ان در چشم‌انداز زماني معقول بسيار بعيد بنظر مي رسد، اما از انجا که از يک سو ادامه روند کنوني غير ممکن گشته و از سوي ديگر پيشرفت در جهت پايداري، به هر اندازه مي‌تواند معايب مذکور را کاهش داده و از احتمال بروز فجايع طبيعي، انساني و اجتماعي بکاهد.
پيشبرد هر چه بيشتر اهداف پايداري در شئون مختلف توسعه وظيفه‌اي است که همه شهروندان و دست‌اندکاران مديريت، برنامه‌ريزي و تصميم گيري بايد نسبت به آن اهتمام ورزند./100
انتهای پیام/