وي با بيان اين که فقر يک نياز و حاجت است، در تعريف فقير به ابعاد ي همچون گرسنگي، نداشتن پوشاک، سرپناه و بي سوادي اشاره کرد.
وي با تاکيد بر اين که فقرا بيش از ديگران در مقابل عوامل و رخدادهاي نامطلوب آسيب پذير هستند، خاطرنشان کرد: در اين ميان 4 نوع رويکرد درآمدي، قابليتي، محروميتي و مشارکتي وجود دارد که معمولا در رويکرد درآمدي به دنبال اندازه گيري فقر و خط فقر هستيم و ميزان درآمد را مورد اندازه گيري قرار مي دهيم.
عمادي ادامه داد: در رويکرد قابليتي، قابليت هاي افراد مورد تاکيد و توجه قرار مي گيرد . فقر قابليتي، مفهومي است که بخصوص طي دهه 1980 در ادبيات مربوط به مبارزه با فقر وارد شد و در دهه 1990 محور بحثهاي مطرح در اين زمينه گرديد. قابليت دو وجه دارد؛ يکي قابليت فردي و ديگري محيطي. فرد بايد توانايي فردي استفاده از فرصت را داشته باشد. قابليت فردي با ارتقاي دانش و مهارت فرد امکان استفاده از فرصت را فراهم مي‌کند اما ايجاد فرصت‌هاي برابر قابليت محيطي را خلق مي‌کند. بنابراين لا‌زم است فرد هم توانايي نقش‌آفريني وهم قدرت انتخاب و فرصت دستيابي به امکانات را داشته باشد و در نوع مشارکتي افراد فقير در سرنوشت خودشان مشارکت و نقش خودشان را تعيين مي کنند.
مديرکل دفتر مطالعات اجتماعي و فقرزدايي وزارت رفاه و تامين اجتماعي در مورد فقر شديد اظهار کرد: در اين نوع فقر، فرد حتي قادر نيست حداقل نيازهاي اوليه خود را تعيين کند و فرد در فقر مطلق علاوه بر اين نيازها، قادر به تامين نيازهاي خوراکي، پوشاک، آموزش و بهداشت هم نيست.
وي افزود: در فقر نسبي فرد را با ميانگين جامعه مقايسه مي کنند و وضعيت او هر کدام نسبت به ميانگين جامعه مورد محاسبه قرار مي گيرد .
مهندس عمادي در ادامه به راهبردهاي کاهش فقر در ايران اشاره و اين راهبردها را مشتمل بر دو رويکرد مبتني بر « اشتغال و بيمه » و « حمايتي » مي داند که رويکرد اول رويکردي است که وزارت رفاه و تامين اجتماعي تاکيد ويژه اي بر آن دارد و آن همان ايجاد اشتغال و توانمندسازي و خرج افراد از چرخه حمايت مي باشد.
انتهای پیام/