سامان سورتيجي افزود:اثر مزبور مربوط به فضائي است چهار وجهي شامل کف، دو ديوار جانبي و ديوار مقابل به عرض 560 سانتيمتر، به ارتفاع 6 متر و به عمق 680 سانتيمتر که در ارتفاع 160 سانتيمتري از منظر چشمه‌اي جوشان در دل صخره‌اي از جنس سنگ‌هاي آذرين بوجود آمده است.
وي گفت:شواهد موجود حاکي از آن است که اين فضا به احتمال قريب به يقين جهت ايجاد نقش برجسته مهيا شده اما به دلايل نامشخص به اتمام نرسيده و نيمه کاره رها شده است.
مسئول باستان‌شناسي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري مازندران در ارتباط با نيمه کاره رها شدن اثر مذکور يادآور شد:مي‌توان حدس زد ديواره مقابل فضاي مربوطه به دليل وجود شکافي طبيعي براي خروج آب چشمه، مناسب ساخت نقش برجسته يا کتيبه نبود و يا آنکه تغييرات حکومتي آن را در نيمه راه رها کرده است.
وي در ادامه گفت: علاقه ايراني‌ها به ثبت و جاودان کردن وقايع زندگاني و نمايش صحنه‌هايي با موضوعات مذهبي و غير مذهبي در کشور به دوره حکومت اسلام و حدود 4500 سال قبل باز مي‌گردد.
سورتيجي خاطرنشان ساخت: قديمي‌ترين نقش برجسته‌اي که مازندران شناسايي شده منظره ملاقات معمار جاده قديمي هزار و بزرگان منطقه با ناصرالدين شاه قاجار است اما کشف اخير، پيشينه ساخت زمينه سرمايه‌هاي ملي مي‌شود./106
انتهای پیام/
