اين اثر که به هنگام تخمين عمر يک درخت بلوط قديمي به دست آمد به دليل عدم وجود طرح‌هايي ثبت شده در اين زمينه، يکي از نادرترين يافته‌هاي از اين نوع شناخته شده است.
کارشناسان معتقدند، اين نشان که به اوايل قرون وسطي تعلق دارد پس از جابجايي تنه درخت از مکاني به مکان ديگر روي آن حک شده و به احتمال زياد متعلق به الوارهايي است که در فاصله سال‌هاي 600 تا 800 ميلادي در کنار رودخانه الب افراشته شده بودند.
به گفته باستان‌شناسان اين عمل که از دوره پارينه سنگي رايج است بيشتر روي سنگ و صخره‌ها و يا استخوان حيوانات انجام مي‌گرفته است و چوب درختان به دليل وضعيت خاص خود و متلاشي شدن زود هنگام جايگاه مناسبي براي انجام اين کار نبودند.
شايان ذکر است، اولين منابع مکتوب و حکاکي شده روي درختان مربوط به عهد عتيق است که براي مشخص کردن مرزها و نشان دادن راه‌ها مورد استفاده قرار مي‌گرفته اند./109
انتهای پیام/
