وي با اشاره به اينکه زيورآلات شاخه‌اي از فلز کاري سنتي است، ادامه داد: اکنون تنها بخش محدودي از فلزکاري سنتي و زيورآلات باقي مانده است.
اين هنرمند با تأکيد بر اينکه اين مجموعه قصد احياي فلز کاري سنتي و احجام فلزي موزه‌اي همچون جام خشايار شاه را دارد، افزود: سخره‌تراشي ايران با کيفيت و زيبايي که در بناهايي مثل طاق بستان مشاهده مي‌شود، نيز نيازمند راهکاري براي نجات از فراموشي است.
به گفته اين صنعتگر براي هر يک از رشته‌هاي ذکر شده دوره‌هاي آموزشي وجود دارد که در سطح بسيار عالي انجام نمي‌شود.
وي ظرفيت‌هاي اشتغالزايي اين سه رشته را بسيار بالا دانست و ادامه داد: توليد اشياء موزه‌اي علاوه بر اشتغالزايي زمينه توسعه جاذبه‌هاي گردشگري را فراهم مي‌کند.
اين فلز کار خراساني که با فلزکاري سنتي، قلمزني، شبکه زني، مخراج کاري، ريخته گري، قالب سازي و حکاکي آشنايي دارد، تصريح کرد: اگر دولت در احياي اين سه رشته سرمايه گذاري کند، مي‌تواند بهترين بهره‌وري را داشته باشد.
وي ادامه داد: اگر اين سه رشته احيا شود با هزينه اندک اشتغالزايي فراواني براي جوانان ايجاد مي‌شود.
يساول يکي از نقاط ضعف هنرمندان را روحيه لطيف آن‌ها دانست که مي‌تواند در هنگام مشکلات منجر به ترک هنر توسط هنرمند شود و گفت: عشق به کار از نقاط قوت است و همه صنعتگران توانايي مقابله با مشکلات را ندارند.
اين صنعتگر با اشاره به اينکه توليدات اين سه رشته در بازار بين المللي خريداران بسياري دارد، تصريح کرد: اگر 10 هزار صنعتگر به صورت تخصصي به اين رشته‌ها بپردازند باز هم زمينه اشتغال و بازار فروش وجود دارد.
يساول يادآور شد: اگر اين هنر نتواند بيش از نفت ارز آوري کند به يقين با حمايت‌هاي دولتي مي‌تواند از نظر ارزآوري در کنار نفت قرار گيرد.
112/
انتهای پیام/
