وي با بيان اينکه در حال حاضر پروژه فوق فعال نيست و با برطرف شدن مشکلات ادامه خواهد يافت، گفت: اقدامات برنامه‌ريزي شده براي اين پروژه شامل تکميل مراحل مرمت و استحکام بخشي بستر و چهار دهانه قسمت شرقي پل، مرمت و احياي آسياب‌هاي موجود در کنار پل بند لشکر، آزادسازي عرصه پل از ساخت و سازهاي مخربي که طي حدود 30 سال گذشته در محوطه انجام گرفته مي‌شود.
اين مقام مسئول با اشاره به هدف پايگاه براي اين اثر تاريخي گفت: علاوه بر ساماندهي محوطه و احياي آن به عنوان يک مجموعه تاريخي، به عنوان کمپ گردشگري و کمپينگ نوروزي شهر شوشتر مورد طراحي قرار گرفته و طرح آن آماده است که اميدواريم در ادامه پروژه انجام شود.
ارسطوزاده خاطرنشان کرد: علاوه بر اينکه پل بند مورد مرمت و استحکام بخشي قرار گرفته، محوطه اين پل بند که در واقع نهر داريون از ميان آن مي‌گذرد با مشارکت ميراث فرهنگي و شهرداري ساماندهي و محوطه‌سازي شده است و به عنوان يکي از مراکز قابل توجه گردشگري براي ساکنان به شمار مي‌رود.
وي افزود: با توجه به قرار گرفتن اين پل در کنار امامزاده عبدا... شوشتر، آسياب‌ها، نهر تاريخي داريون، مزار ابراهيم سر بخش، آثار طبيعي و بند خاک که در حدود 800 متر بالاتر از پل بند لشکر است، يک مجموعه تاريخي، فرهنگي و طبيعي غني ايجاد شده است.
مدير پايگاه ميراث جهاني سازه‌هاي آبي تاريخي شوشتر با بيان اينکه کل اين محوطه در قالب يک طرح ديده شده است ابراز اميدواري کرد که با ادامه پروژه اين مجموعه که بخشي از نظام آبي تاريخي شوشتر است احيا شود. همچنين نقش اين آثار را در زندگي امروز مردم پر رنگ کنيم تا به واسطه مردم حفاظت شود.
وي گفت: اين پل بند متعلق به دوره ساسانيان در جنوب شهر شوشتر و روي نهر داريون بنا شده و يکي از آثار 13 گانه‌اي است که در قالب نظام آبي تاريخي شوشتر به ثبت جهاني رسيده است.
ارسطوزاده تصريح کرد:اين پل بند علاوه بر کنترل آب نهر داريون، به عنوان دروازه‌اي از دروازه‌هاي شش گانه شهر شوشتر به نام دروازه لشکر يا عسکر کاربرد داشته است، اين پل تاريخي آب را در حدود دو متر بالا مي‌آورده و به زمين‌هاي کشاورزي اطراف آبرساني و آسياب‌هاي اطراف خود را تامين مي‌کرده است.
مدير پايگاه ميراث جهاني سازه‌هاي آبي تاريخي شوشتر افزود: بخش عمده اين پل از اواخر دوره قاجار مرمت و بازسازي خاصي نشده است و با تغيير سيستم و نحوه آبياري زمين‌هاي کشاورزي و از هم پاشيدن نظام اجتماعي و تاريخي موجود در منطقه و سيستم دسترسي‌ها، به عنوان دروازده هم مورد استفاده قرار نمي‌گرفته و به همين دليل متروکه و طي ساليان گذشته به دليل عوامل طبيعي نظير فرسايش و سيلاب‌ها تخريب شده است.
وي يادآور شد: طرح آسيب شناسي، مرمت، احيا و ساماندهي اين اثر در دستور کار قرار گرفت و اين پروژه از اواخر سال 86 آغاز شد و طي دو سال بعد اقدامات لازم انجام گرفت.
/117
انتهای پیام/
