«امير لنگري» در ادامه تاکيد کرد: البته در چنين شرايطي بازهم ون‌ها مي‌توانستند با شرايط خاصي به حمل و نقل درون شهري کمک کنند، اما براي آن‌ها جايگاه مناسبي تعريف نشده است. از ابتداي ورود تاکسي‌هاي ون به ناوگان حمل و نقل عمومي، جز در موارد محدود، براي آن‌ها ايستگاه مبدا و مقصد اختصاصي تعيين نشد و چون نمي‌توانند در خط‌هاي تاکسيراني مسافرگيري کنند، مجبور مي‌شوند در سطح شهر اين کار را انجام دهند.
اين کار‌شناس با اشاره به ضعف‌هاي فني ون‌ها خاطرنشان کرد: گردشي شدن اين خودرو‌ها موجب افزايش مصرف سوخت و استهلاک قطعات آن‌ها مي‌شود و به دليل پايين‌بودن کيفيت قطعات، پس از مدت کوتاهي با مشکلات فني قابل‌توجهي روبرو مي‌شوند و به دليل مصرف بالاي سوخت، رانندگان آن‌ها مجبورند، بنزين مورد نياز خود را به صورت آزاد تهيه کنند و در نتيجه هزينه‌هاي استفاده از اين خودرو بالا رفته و درآمد صاحبان پايين مي‌آيد.
«لنگري» با اشاره به مديريت سوء در واردات اين خودرو‌ها اظهار داشت: زماني که قرار شد خودروهايي براي ساماندهي حمل و نقل درون شهري انتخاب شود، دو خودروي دليکا و نارون از کشور چين و غزال از کشور روسيه انتخاب شدند، در حالي که هيچ کجاي دنيا، محصولات اين دو کشور به ويژه در زمينه خودرو در اولويت خريد نيستند، اما متأسفانه مسئولان شهري تهران به سراغ خودروهايي رفتند که مدت کوتاهي پس از استفاده، کيفيت آن‌ها بسيار افت مي‌کند.
اين کار‌شناس افزود: يک پيکان مدل ۴۵، حداقل هنوز درش باز و بسته مي‌شود، اما برخي رانندگان خودروي ون براي جلوگيري از خراب شدن درهاي آن، مجبور شده‌اند، پمپ‌هايي را بر روي در‌ها نصب کنند. خودروهاي ون جديد، بسيار سريع دچار نقص فني مي‌شوند و لوازم يدکي آن‌ها با وجود آنکه چيني هستند و از کيفيت چندان خوبي برخوردار نيستند، گران‌تر از حد انتظار فروخته مي‌شوند.
او درباره هزينه‌هاي اين خودرو گفت: بسياري از رانندگان خودروي ون با وجود هزينه‌هاي استهلاک و خريد بنزين به صورت آزاد ، قادر به پرداخت اقساط خودرو نيستند و ماهانه جريمه‌هاي سنگيني به اقساط آنان اضافه مي‌شود که پرداخت آن را مشکل‌تر مي‌کند.
/118
انتهای پیام/