وي ادامه داد: همچنين کارگران مسگر مس‌هاي مردم را سفيد مي‌کردند و ظرف‌هاي زنگ‌زده را نيز با خاکستر و پودر موزاييک‌سازي جلا مي‌بخشيدند.
اين هنرمند با بيان اين که استادکاران مسگر مواد مورد نياز خود را از طريق بازرگانان و به وسيله چاپار و کاروان به سنندج وارد مي‌کردند، گفت: بعدها يعني در سال 1325 با ورود کاميون و اتومبيل به شهر سنندج و وارد شدن ظروف لعابي، پلاستيک، ملامين و نايلون بازار مسگري از رونق افتاد.
بابايي بيان داشت: از مسگران قديم که همگي از ميان رفته‌اند مي‌توان به «ابراهيم رحماني»، «محمد امين مسگرباشي»، «موسي رحماني»، «کريم گرجي»، «عبدالصمد گرجي مس فروش»، «عبدالکريم ظريف» و «عيسي رابطي» اشاره کرد.
وي با اشاره به اين که در دوران صفويه اوج هنر فلزکاري خصوصا مسگري را شاهد بوده‌ايم، اظهار داشت: 5 سال است که اين صنعت به دست فراموشي سپرده شده است و آخرين مسگر شهر سنندج حاج عيسي رابطي با 73 سال سابقه کار بود و بعد از وي کسي تا مدت‌ها اين صنعت را ادامه نداد.
اين صنعتگر صنايع دستي با تاکيد بر اين که به دليل عشق و علاقه به اين هنر وارد اين عرصه شده است، افزود:در حال حاضر تنها مسگر فعال در استان کردستان هستم.
وي افزود: ميزان استقبال مردم شهرنشين از فلز مس بسيار خوب است و مردم رغبت زيادي به استفاده از ظروف مسي براي طبخ غذا دارند.
اين مسگر در گفت‌وگو با ميراث آريا يادآور شد: براي خريد هر کيلو فلز 10هزار تومان هزينه مي‌شود که بعد از تبديل به ظروف مسي قيمت نهايي 130 درصد افزايش خواهد يافت.
بابايي افزود: به عنوان تنها مسگر استان کردستان حاضرم اين هنر و صنعت زيبا و بادوام را تا آخر عمر ادامه دهم چرا که مس و مسگري صنعتي قديمي است.
/111
انتهای پیام/
