اسرافیل شفیع‌زاده در گفتگو با میراث آریا(chtn) تصریح کرد: اکوتوریسم یا طبیعت‌گردی از دهه 80 میلادی به عنوان یک استراژی برای توسعه جوامع کمتر توسعه یافته محلی در محافل بین‌المللی مطرح شد، افزایش کیفیت زندگی در جوامع محلی و رونق فضای کسب و کار در این مناطق از مهمترین دلایل توجه به اکوتوریسم است.
این مدرس دانشگاه افزود: در کشور ما که تنوع جفرافیایی و اقلیمی قابل توجهی وجود دارد، سرمایه‌گذاری در حوزه‌های محیطی مستعد می‌تواند توسعه کسب و کار و رونق اقتصادی این مناطق را به دنبال داشته باشد چراکه افزایش فرصت‌های جدید، موقعیت‌های جدید اجتماعی و اقتصادی را ایجاد می‌کند.
عضو هیات مدیره جامعه تورگردانان ادامه داد: مدل‌های متفاوتی برای توسعه و رونق گردشگری در فضاهای طبیعی وجود دارد اما پروژه‌هایی که به مرحله اجرا می‌رسد نباید با مسائل زیست محیطی در تعارض باشد چراکه محیط زیست در توسعه پایدار در بالاترین درجه اهمیت قرار دارد.
شفیع‌زاده با اشاره به اینکه در ایران، خلا سرمایه‌گذاری در حوزه اکوتوریسم وجود دارد، یادآور شد: در اجرای پروژه‌های مربوط به اکوتوریسم، مطالعات زیست محیطی باید به نحو مطلوب سنجیده شود و مسائل تخصصی و مطالعات مربوط به آب و خاک و هیدرولوژی منطقه باید مورد توجه قرار گیرد.
این مدرس دانشگاه گفت: در مناطقی همچون آشوراده که زیست گاه بسیاری از گونه‌های حیات وحش است زمینه رونق بحث اکوتوریسم وجود دارد و نمی‌شود به اسم حفاظت از محیط زیست فعالیت‌های توسعه‌ای را متوقف کرد.
وی ادامه داد: تعادل بین حفاظت از محیط زیست و توسعه مدل‌های اکوتوریسم باید رعایت شود.
عضو هیات مدیره جامعه تورگردانان گفت: آشوراده در این بحث می‌تواند مورد اعتنا قرار گیرد و مبنایی برای توسعه گردشگری طبیعی باشد، این منطقه و مناطقی از این دست تاکنون مورد غفلت قرار گرفته و ما از امکانات موجود استفاده لازم را نبرده‌ایم.
شفیع‌زاده در پایان افزود: اساس سرمایه‌گذاری در مناطقی مثل آشوراده مشروط به عدم تعارض این مباحث با مسائل زیست محیطی، قابل دفاع است.
انتهای پیام/
