فناوري هاي اطلاعاتي كه در روابط عمومي الكترونيك مورد استفاده قرار مي گيرند طيف وسيعي را شامل مي شوند از ساده ترين آنها كه ايميل است تا پركاربردترين آنها كه پيامك است.
در روابط عمومي الكترونيك فناوري هايي مثل خبرنامه الكترونيك، سامانه هاي جمع آوري الكترونيكي اخبار، پايگهاي اطلاع رساني چند رسانه اي، وبلاگ، شبكه هاي اجتماعي، نسخه موبايل وب سايت، سامانه هاي بريده الكترونيكي اخبار، پادكست، ويدئوكست، سامانه هاي افكار سنجي و نظرسنجي الكترونيك و سامانه هاي ارسال پيامك استفاده مي شود.
به كارگيري اين فناوري ها ، روابط عمومي ها را پاسخگوتر، در دسترس تر و فراگيرتر كرده است. در واقع با استفاده از اين فناوري ها مي توان اطلاعات سازماني را به سرعت به طيف بزرگي از مخاطبان يا مشتريان و مشتركان ارسال كرد، به سرعت از آنان بازخورد و فيدبك گرفت و افكار عمومي آگاه كرد و نسبت به بهبود عملكرد دستگاه مربوط اقدام كرد.
بايد به ياد داشت كه در ابتدا نيز فلسفه وجودي روابط عمومي ها همين بوده است و فناوري هاي اطلاعاتي و ابزارهاي الكترونيك بر ميزان تحقق اين اهداف و ماموريتها افزوده است.
در حال حاضر كه با گسترش نسل هاي جديد تلفن همراه موسوم به 3G و 4G ضريب نفوذ اينترنت در ايران به ميزان زيادي ارتقا يافته و با توجه به آمار رسمي وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات بيش از 43 درصد از مردم ايران دسترسي به اينترنت دارند، مي توان نتيجه گرفت كه بخش اعظمي از مردم يعني دريافت كنندگان خدمات و اطلاعات از دستگاه ها و بانكها، به اين فناوري ها دسترسي دارند پس طبيعي است كه انتظار داشته باشند دستگاهها و بانكها خدمات خود را بر اين بستر به آنها ارايه دهند.
به عبارتي اگر سازمان يا دستگاهي خدمات خود را بر اين بسترها به مردم ارايه ندهد از نظر افكار عمومي از قافله تكنولوژي و تمدن دور افتاده است.
پياده سازي فناوري هاي روابط عمومي الكترونيك در سازمانها، منجر به توسعه مهارتهاي نيروي انساني دستگاها نيز مي شود چرا كه مجبورند با اين فناوري ها به مردم خدمات ارايه دهند. البته اين امر مستلزم توسعه تجهيزات و زيرساختهاي الكترونيك دستگاهها، توسعه بسترهاي خدمات الكترونيكي بين دستگاهها و ارتباط الكترونيك ميان آنها است. اما از همه مهمتر، ضرورت الزام پياده سازي EPR توسط شوراي اطلاع رساني دولت و اصلاح آيين نامه فعاليت روابط عمومي ها مبتني بر اقتضائات روز است.
البته در اين راستا مشكات و موانعي نيز وجود دارد كه نيروي انساني ناكارآمد و آموزش نديده، فقدان بودجه كافي براي استقرار نظام روابط عمومي الكترونيك، مشكلات ساختاري و حقوقي، نبود بينش ديجيتالي در بين مديران ارشد سازماني و آماده نبودن ساير بخش هاي سازمان براي اين منظور، از مهمترين آنها به شمار مي رود.
از سوي ديگر چالشي عمومي در دستگاههاي دولتي در ايران وجود دارد كه باعث اصطكاك ميان بخش هاي IT (فناوري اطلاعات) و روابط عمومي شده است و آن اين است كه مديريت پايگاه اطلاع رساني سازمان به عنوان مهمترين مصداق فناوري هاي اطلاعاتي برعهده بخش IT است يا روابط عمومي ؟ هرچند آيين نامه فعاليت روابط عمومي مصوب هيات وزيران در سال 1385، تاكيد دارد كه مديريت پايگاههاي اطلاع رساني دستگاهها بر عهده روابط عمومي ها است اما بخش هاي آي تي دستگاهها به طور سنتي، اين فعاليتها را بر عهده داشته و به راحتي مايل به واگذاري اين اختيار يا به عبارت بهتر «قدرت مديريتي» نيستند.
با اين وجود به نظر مي رسد براي استقرار و پياده سازي نظام روابط عمومي الكترونيك در كشور نيازمند تصميم و عزم قاطع مديريتي و اتخاذ راهبردهاي قاطعانه مبتني بر قوانين موجود هستيم. راهبردي كه در آن تجديد ساختار نهاد روابط عمومي متناسب با مقتضيات جديد دنياي تكنولوژيك نيز ديده شود .
انتهای پیام/
