به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ،این نشست با همکاری پژوهشکده مردم-شناسی و ماهنامه دنیای قلم روز گذشته در محل پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری برگزار شد.
در این نشست علیرضا حسن زاده رییس پژوهشکده مردم شناسی، مریم امینی عضو هیات تحریریه نشریه دنیای قلم، رضا علیزاده و مسعود ملک یاری مترجم و متخصص در حوزه ادبیات و قصه های پریان ادبی سخنانی ایراد کردند.
حسن زاده در سخنانی یکی از حوزه های مهم از فعالیت پژوهشکده مردم شناسی و‌پیش از آن مرکز مردم شناسی را قصه های عامیانه و سنت های شفاهی اعلام کرد و افزود: در مرکز مردم شناسی محققانی چون کاظم سادات اشکوری، محسن میهن دوست، مرتضی هنری و... قصه های عامیانه را مورد مطالعه قرار می دادند و پس از انقلاب نیز این روند توسط محققان این مرکز در آثاری چون شوقات، نمونه های قصه های عامیانه و... ادامه یافت.
او تاکید کرد: بزودی کتاب های کودکان و جهان افسانه با همکاری نشر افکار، کتاب دو زبانه سنگ صبور و کتاب انگلیسی افسانه های جهان زیرین توسط این پژوهشکده منتشر می شود.
حسن زاده گفت :اگر اسطوره ها زبان و داستان یک ملت اند، افسانه ها و قصه های پریان زبان و داستان تک تک ما هستند. در حقیقت قصه های پریان در ظهور خودآگاهی فرهنگی ما نسبت به جهان نقشی مهم دارند و نشان دهنده تجربه ای غنی و چند فرهنگی از جهان و میراث فرهنگی و طبیعی آن هستند. بنابراین برگزاری نشست علمی در این باره ضروری است.
علیزاده نیز در سخنانی با اشاره به ارتباط تنگاتنگ قصه های پریان با ژانرهای دیگر ادبی ،کهن ترین شکل ادبی را قصه های پریان دانست و اظهارداشت: هریک از محققانی که قصه های پریان را موضوع کار خود می دانند، از جهتی آن را مورد تحلیل قرار می دهند و در پژوهشکده مردم شناسی به بعد مردم شناختی آن پرداخته می شود، عده ای نیزاز نظر زبانی ، عده ای از نظر تکنیکی و ...به آن می پردازند.
بنا به این گزارش مسعود ملک مترجم و داستان نویس، دیگر سخنران این نشست باتاکید بر ضرورت چاپ و نشر در حوزه ادبیات نظری قصه های پریان، پرسشهایی را درباره اهمیت قصه های پریان مطرح کرد و تاثیر راویان در خلق قصه ها را به بحث گذاشت.
او گفت: ما راوی خوب نداریم که بتوانیم متون خوب را بازآفرینی کنیم و دلیل شکل نگرفتن این کار اینست که ما ادبیات کودک را به رسمیت نمی شناسیم.
او در ادامه بر اهمیت خاصیت تسلی بخشی قصه های پریان ناشی از بازنمایی خصوصیات سیاسی و اجتماعی روزگار خود اشاره کرد و اظهار داشت : قصه های پریان، توانایی نشان دادن شرایط فرهنگی اجتماعی جامعه را دارند.
در ادامه حسن زاده گفت: زوال تجربه و از دست دادن بستر فرهنگی و تجربی باعث می شود که ما دیگر قصه پریانی نداشته باشیم و با تمام اهمیتی که قصه های پریان در شکل گیری هویت و خودآگاهی فرهنگی ما دارند اما سنت قصه گویی به معنی خودجوش و اصیل آن تا حد زیادی از بین رفته است.
او دلیل این امر را از بین رفتن بافت قصه گویی قصه های پریان دانست و اظهار داشت:با غروب بافت های فرهنگی و تکیده شدن سنت های زنده و فرهنگی، گسست های فرهنگی به وجود می ایدو میراث های فرهنگی منتقل نمی شوند.
وی با تاکید برضرورت جدی گرفتن این موضوع گفت : باید نوع نگاهمان را به جهان عوض کنیم، ما جهانمان را عوض کرده ایم، گروهی تخیل را تحقیر می کنند، آیا بدون تخیل می شود قصه پریان داشت؟ نباید تحقیر تخیل اتفاق افتد و ما با افسون زدایی اغراق شده، عمق و ژرفایی را که خاستگاه قصه پریان است، از بین می بریم.
حسن زاده درپایان تاکید کرد: این تجربه زنده را باید وارد حوزه عمومی کرد تا به صورت خودجوش باقی بماند و تداوم پیدا کند.
گفتنی است ،قصه های پریان حاصل قرن ها قصه گویی هستند قصه هایی که هزاران قصه گو درملل مختلف نسل به نسل نقل شان کرده اند ، میراثی هستند که به ما رسیده اند و همیشه بی هیچ چون وچرایی باورشان کرده ایم.
انتهای پیام/
