به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، شکوه خسروی، سرپرست هیئت بررسی های باستان شناختی درۀ رودخانۀ رازآور امروز سه شنبه 27 شهریور 97 با اعلام این خبر گفت: «طرح بررسی باستان شناختی در محدوده درۀ رودخانۀ با هدف کشف و شناسایی محوطه-های دوره های فراپارینه سنگی و نوسنگی و همچنین درک و تحلیل الگوهای بهره برداری از محیط زیست و در نهایت با هدف ارزیابی وضعیت دره های شمالی منطقۀ زاگرس مرکزی در این دوران انجام شد.»
او گفت: «این پژوهش در راستای طرح پژوهشی «ردیابی تغییرات محیطی و فرهنگی زاگرس مرکزی در دوره های فراپارینه سنگی و نوسنگی» به انجام رسید و بر این اساس هیاتی متشکل از باستان شناسان ایرانی با همکاری باستان شناسانی از دانشگاه کپنهاگ با هدف کشف و شناسایی محوطه های این دوران در درۀ رازآور به این مناطق اعزام شد.»
خسروی در ادامه افزود: «با توجه به اهمیت این ناحیه و کمبود اطلاعات باستان شناختی در منطقه، بررسی و شناسائی دقیق محوطه های این دره که در چشم انداز منطقه پراکنده هستند، در دستور کار قرار گرفت.»
به گفته او، محدودۀ مورد بررسی در حد فاصل شهرستان صحنه در شرق، شهرستان کامیاران استان کردستان در شمال و در میان چین خوردگی های زاگرس مرکزی واقع شده که این ناحیه عبارت است از یک دشت میانکوهی طویل اما نه چندان عریض که در میان سرزمینی کوهستانی و ناهموار با دره های طویل و گاه مرتفع و کوه های سربه فلک کشیده واقع شده است.
این باستان شناس گفت: «منابع آب، تراس های قدیمی رودخانه، غارها و پناهگاه های صخره ای، دشت حاصلخیز با خاک مرغوب و منابع سنگ چخماق پراکنده در دامنه های شمالی ارتفاعات واقع در جنوب درۀ رازآور این محدوده را به مکانی ایده آل برای پیگیری موضوع مورد نظر این پژوهش بدل کرده است.»
خسروی افزود: «با توجه به وسعت منطقه، بررسی این فصل محدود به تراس های قدیمی جنوب رودخانه رازآور، برخی از اراضی بایر کوهپایه ای، دامنه های صخره ای، ارتفاعات جنوب رودخانه و برخی تراس های قدیمی بود که در نتیجۀ آن 6 محوطه دورۀ نوسنگی شناسائی شد.»
او اظهار کرد:« یکی از این محوطه ها بر اساس برش ها و خاکبرداری ها بیش از 6 متر نهشتۀ دورۀ نوسنگی بدون سفال دارد، این محوطه بر روی تراس قدیمی رودخانه واقع شده و دارای لایه های بسیار غنی حاوی مصنوعات سنگی، صدف، حلزون، زغال و خاکستر است.»
سرپرست هیئت بررسی های باستان شناختی درۀ رودخانۀ رازآور در ادامه گفت: «فقدان اراضی قابل کشاورزی، سنگلاخی بودن کوهپایه ها و وجود تراس های وسیع دوره هلوسن باعث شده تا در سرتاسر منطقه تنها 6 محوطه نوسنگی شکل بگیرد و یا شناسایی شود.»
او افزود: «بررسی و شناسائی شماری غار و پناهگاه صخره ای در دامنۀ شمالی ارتفاعات جنوب حوضه نیز کشفیاتی در بر نداشت و این غارها همگی دارای بستر صخره ای و فاقد هرگونه مواد فرهنگی بودند چرا که به نظر می رسد اغلب آنها، غارهای جوانی هستند که در دورۀ پلیستوسن شکل نگرفته بودند بلکه قدمت آنها مربوط به دورۀ هلوسن است.»
بررسی های باستان شناختی درۀ رودخانۀ رازآور استان کرمانشاه با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.
انتهای پیام/
