به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، سراله قاسمی گرجی سرپرست هیئت باستان‌شناسی با اعلام این خبر گفت: «محوطه معصومی واقع در روستای آسیابسر از توابع شهرستان بهشهر در استان مازندران با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری مورد گمانه زنی قرار گرفته و طی آن 16 گمانه در داخل و پیرامون محوطه ایجاد شد.»
این باستان‌شناس با بیان اینکه از این تعداد، هفت گمانه بدون آثار بود، افزود: «در 9 گمانه آثار غیر منقول به صورت معماری و آثار منقول شامل قطعات سفال، ظروف سفالی کامل یا ناقص، تکه‌های شیشه، اشیای آهنی و مفرغی، تیغه سنگی و دوک نخریسی به دست آمد.»
او اظهار کرد: «این محوطه، پیشتر در زمستان 97 طی انجام تسطیح و خاکبرداری از یک قطعه باغ و گزارش‌های مردمی مبنی بر تخریب آثار فرهنگی از سوی مالکان، مورد بازدید و شناسایی قرار گرفت و بلافاصله از ادامه این فعالیت جلوگیری شد.»
این باستان‌شناس با بیان اینکه در مجموع با وجود اینکه بخش زیادی از این محوطه تخریب شده خاطرنشان کرد: «شواهدی از آثار پیش از تاریخی، تاریخی و اسلامی در این محوطه مورد شناسایی قرار گرفته است.»
سرپرست هیئت باستان‌شناسی، آثار و شواهد پیش از تاریخی بدست آمده از این محوطه را مربوط به گمانه شماره 10 دانست که شامل بقایای معماری سنگی، اجاق، قطعات سفال خاکستری تیره و روشن و همچنین یک نمونه تیغه سنگی بوده که با توجه به مجموعه یافته‌های سفالی در سطح محوطه به دوره آهن تعلق دارند.
او گفت: «یافته‌های تاریخی نیز متعلق به بقایای تدفین بوده که آثار و شواهد آن در اثر خاکبرداری و همچنین حفاری‌های غیر مجاز در قسمت سطح و دامنه‌های شرقی و شمالی پراکنده شده است.»
قاسمی افزود: «آثار و شواهد بدست آمده از دوران اسلامی نیز از بقایای خاکبرداری و همچنین تعدادی گمانه شناسایی شده شامل آثار معماری و مواد فرهنگی منقول است.»
او خاطرنشان کرد: «از دوره اسلامی علاوه بر آثار دوران صفوی تا قاجار، شواهد قابل توجهی نیز از قرون اولیه اسلامی (قرن 4 تا 5 ه. ق) و همچنین دوره ایلخانی بدست آمده است.»
این باستان‌شناس از میان یافته‌های قرون اولیه اسلامی به کشف سه قطعه از گونه ظروف سفالی گلابه ای منقوش رنگارنگ با نقش پرنده، گل و نقوش شبه کتیبه‌ای اشاره کرد و گفت: «این یافته‌ها به همراه آثار شیشه‌ای و فلزی از این نظر حائز اهمیت است که تا کنون تمرکز مطالعات باستان‌شناسی حوزه اسلامی در بهشهر عمدتاً بر روی آثار معماری دوره صفوی بوده و از سطح تکنولوژیکی صنایع مختلف از جمله سفالگری، شیشه گری و فلزکاری به ویژه از قرون اولیه اسلامی اطلاع چندانی در دست نبوده است.»
سرپرست هیئت باستان‌شناسی اظهار کرد: «این یافته‌ها به عنوان قدیمی ترین آثار دوره اسلامی منطقه، علاوه بر شناخت ابعاد تکنولوژیکی ، تجاری و اقتصادی، می‌تواند نقش ارزشمندی را در ترسیم توالی فرهنگی و خوانش وقایع ادوار مختلف اسلامی در پیوند با مرکز اولیه اسلام در مناطق همجوار نظیر جرجان، ساری و آمل ایفا کند.»
او در پایان تصریح کرد: «ماهیت برنامه کاوش برای پاسخگویی به استعلام درخواستی مالک و در حد گمانه زنی با بودجه محدود بوده و شناخت و نجات بخشی آثار باقی‌مانده نیازمند به انجام کاوش گسترده علمی است.»
انتهای پیام/
