به گزارش میراث آریا و به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی، سید احمد برآبادی افزود: «این مراسم بیشتر زمانی که فردی دچار مشکلات مالی از قبیل تهیه جهیزیه، تهیه سرمایه برای جوان جویای کار یا کاسب ورشکسته، تهیه خوراک یا لباس خانواده های مستمند، مسافر در راه مانده، در ماه مبارک رمضان جهت تهیه مواد غذایی برای خانواده های مستمند و بی بضاعت و ... شده بود، انجام می شد.»
او ادامه داد: «پس از اجرای ورزش باستانی، یک پارچه(لنگ) که در بالا جلوی مرشد است به وسیله مرشد به داخل گود پرتاب می شود که این عمل نشان دهنده پایان و خاتمه ورزش باستانی است و پهلوان به وسط آمده دعا می کند و پارچه را در وسط گود پهن می کنند. پهلوان شروع می کند به دعا کردن و اعلام نمودن برای اینکه این مراسم گلریزو (گلریزان) به چه نیت و خواسته ای برگزار می شود. اگر کسی مریضی دارد، مریض را هم با خود می آورد و در کنار گود می نشیند که همه ورزشکاران برای او دعا می کنند و گلریزان برای او انجام می شود.»
برآبادی اضافه کرد: «کیسه ای از گل توسط یکی از ورزشکاران به همه اعضاء و حاضران در جلسه تعارف می شود (این به آن منظور است که اگر کسی می خواهد کمکی بکند در لابه لای گل می پیچد و در داخل گود می اندازد که نه کسی برکسی فخر بفروشد و نه هم کسی خجالت بکشد که مقدار پولی که اهدا می کند کم است. و هر کسی به اندازه وسع و توانایی اش و همچنین آنچه به دلش رسیده، کمک می کند.»
این آئین و مراسم با شماره 2057 در تاریخ 29/11/98 در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسید.
انتهای پیام/
