محمد امیری رودان یکی از معلمان استان هرمزگان است که 23 سال سابقه جهانگردی دارد و رکوردهای گوناگونی در رشته های ورزشی به نام خود به ثبت رسانده است از جمله شنای استقامت بندرعباس تا هرمز، شنای استقامت قشم تا بندرعباس، شنای استقامت از بندر خصب در کشور عمان تا بندرعباس، دو استقامت از ارتفاع صفر واقع در ساحل پشت شهر بندرعباس تا ارتفاع 2000 متری کوه گنو به مسافت 52 کیلومتر و 900 متر (برای اولین بار در جهان به لحاظ اختلاف ارتفاع)، کوه پیمایی با دو استقامت و با اتصال 10 لیتر آب دریای خلیج فارس در ارتفاعات کوه گنو(برای اولین بار در جهان)، چندین پیمایش دوچرخه سواری روی دریا بین بندرعباس و جزایر قشم، هرمز، لارک، پیمایش بین‌المللی دوچرخه سواری روی دریا از بندر جاسک تا بندر مسقط واقع در کشور عمان (برای اولین بار در جهان)، پیمایش از ساحل خلیج فارس (بندرعباس) تا قطب شمال (مورمانسک)، دو بار پیمایش شرق تا غرب و شمال تا جنوب قاره اروپا با دوچرخه، دو بار پیمایش شرق تا غرب و شمال تا جنوب قاره اروپا با موتور سیکلت، چندین پیمایش کشورهای آسیایی با دوچرخه و موتورسیکلت و هم اکنون پیمایش تاریخی و ماندگار دور کره زمین با شتر.

درخصوص سفر با شتر و تجربه‌های این چند ماه و دلایل بازگشت این جهان‌گرد با او به گفت‌وگو پرداختیم.

چه دلایل و هدفی برای سفر با شتر داشتید؟

در خرداد 98 به مناسبت گرامیداشت هفته میراث فرهنگی با هدف معرفی جاذبه های گردشگری و طبیعی ایران با محوریت هرمزگان، معرفی شتر دوکوهانه ایرانی پیمایش جهانگردی خود را از تالاب یا خورآذینی واقع در بندر سیریک هرمزگان با حضور مسئولان اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هرمزگان، شهردار بندر سیریک و جمعی از اهالی منطقه آغاز کردم. همچنین تاثیر شتر در جذب گردشگر و حفظ منابع طبیعی از دیگر اهداف این سفر بود.

در ابتدا قصد داشتم از مسیر روسیه به اروپا و سپس دیگر قاره ها به سفر خود ادامه بدهم. اما ناشناخته بودن سبک سفر باعث پیچیدگی انجام امور اداری و کسب مجوزها شد. ضمن اینکه به طور کلی نظام اداری دارای کاغذبازی هایی بود که کارهای مرا با تاخیر روبرو کرد.

از چه مسیرهایی عبور کرده‌اید؟

گرمای بالای پنجاه درجه تابستان باعث شد تا با نظر دامپزشکان برای حفظ سلامتی شتر بسیاری از مسیرها را تا تهران با کامیون استفاده کنم زیرا هر چند شتر حیوان کویر و مقاوم در برابر گرما است اما پیمایش طولانی درگرما باعث ذوب شدن کوهان آن می شود. در ادامه راه از استان های هرمزگان، اصفهان، البرز، قزوین و اردبیل عبور کردم که در حین عبور از این استان ها مردم استقبال خوبی از من داشتند. در زمینه تحقیق و انتخاب شتر باعث شد که من با فعالیت های موسسه علوم دام کشور آشنا شوم و اهداف دیگری نیزبه سفرم اضافه شد، از جمله معرفی ذخیره ژنتیک شتر دوکوهانه اصیل ایرانی که نسل آن در معرض انقراض است و از این نوع شتر فقط 200 نفر در ایران وجود دارد.

شتر دوکوهانه را برای جهانگردی از کجا تهیه کردید؟

به دنبال این آشنایی، تیمی متشکل از اعضای هیئت علمی علوم دام کشور، متخصصان و نویسندگان برجسته ایی در این زمینه حمایت علمی و اداری خود را اعلام کردند و خوشبختانه با مدیریت دکتر اسماعیل خانی مدیر موسسه علوم دام کشور و اعضای تیم موفق شدم کارهای اداری و مجوزها را هم سریعتر و هم مطابق با استانداردهای بین المللی پیش ببرم. برای شروع این پیمایش و ادامه آن در سطح بین المللی به همکاری وزارتخانه های مرتبط با موضوع نیاز داشتم. موسسه مربوطه برای من شتری دوکوهانه تهیه کرده بود که چون تاکنون از آن به عنوان سواری استفاده نکرده بودند، تقریباً وحشی به حساب می آمد و من باید در فرصتی کوتاه آن را رام می کردم. موسسه علوم دام کشور با همکاری جهاد کشاورزی و امور دام استان های اردبیل و یزد شتر دوکوهانه را برای من تهیه کردند.

رام کردن شتر چقدر طول کشید؟

حدود دو ماه با کمک کارمندان و نگهبانان مرکز پرورش شتر دوکوهانه جهاد آباد مشگین شهر به تربیت و رام کردن شتر دوکوهانه پرداختم. به دلیل فرا رسیدن فصل سرما مسیرم از روسیه به جنوب ترکیه تغییر کرده بود. اما در این هنگام، جنوب ترکیه نیز جنگ شد و مسیر دوباره به سمت آذربایجان، گرجستان و سپس ترکیه و اروپا تغییر کرد. نهایتاً پس از فراز و نشیب های فراوان با بدرقه عالی مسئولان استان اردبیل از جهاد آباد به سمت مرز بیله سوار حرکت کردم، در زمان آموزش شتر دوکوهانه، دو نفر به دلیل پرت شدن از روی شتر و لگد زدن آسیب جدی دیدند.

چرا مجبور شدید شتری را که برای جهانگردی انتخاب کرده‌اید، تعویض کنید؟

من برای اطمینان بیشتر و زودتر رسیدن به مرز با پرداخت 20 میلیون ریال به یک‌ساربان آن را به عنوان راه بلد در شروع حرکت انتخاب کردم. اما متاسفانه شتر در طول مسیر نسبت به صدای بوق کامیون ها یا هنگام مواجه شدن با ماشین های راه سازی رم می کرد و کنترل آن به شدت دشوار می شد. به گونه ایی که روز دوم پیمایش، ساربان به دلیل خطرناک بودن شرایط از ادامه همکاری منصرف شد. ولی با اصرار من و پرداخت مبلغ بیشتر و اینکه کنترل آن شتر را خودم به عهده بگیرم قبول کرد که تا مقصد ما را همراهی کند. این اتفاقات باعث ‌شد که من با راهنمایی ساربان تصمیم بگیرم شتر را با شتر عشایر که رام هستند معاوضه کنم، لذا بجای مرز به دومین مرکز پرورش شتر دوکوهانه ایران واقع در جعفرآباد مغان رفتم. همکاری بسیار خوب و صمیمانه پرسنل جهاد کشاورزی جعفرآباد باعث برطرف شدن بسیاری از مشکلاتم  شد و همان هفته اول موفق به تعویض شتر شدم، البته این تعویض نیازمند سیر مراحل اداری و کسب مجوز از تهران بود، علاوه بر آن برای خروج دام باید شناسنامه بین المللی همراه میکروچیپ و گواهی سلامت حیوان نیز صادر شود که مدت زمان اعتبار تاریخ آن ها محدود است و در صورت تاخیر دوباره باید تمامی مراحل از نو انجام شود. انجام این کارها با اتفاقات چند ماه اخیر در ایران و قطع شدن اینترنت و در نهایت مختل شدن امور اداری باعث شد حدود یک ماه و نیم در آنجا توقف کنم. در اوایل دی  در حالی که فرماندار بیله سوار، مدیر گمرک، مدیر جهاد کشاورزی و جمعی دیگر از مسئولان آنجا مرا به گرمی بدرقه کردند از مرز بیله سوار ایران وارد جمهوری آذربایجان شدم.

چه دستگاه‌هایی از برنامه شما حمایت کردند؟

با پیگیری های دکتر مرادی نماینده مجلس شورای اسلامی، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی از این پیمایش که به نوعی رکوردی جهانی محسوب می شود و باعث اعتلای نام کشور خواهد شد حمایت کرد و علاوه بر آن نیز تمامی هماهنگی ها با دیگر وزارتخانه‌ها را بر عهده گرفت.

این خبر مسرت بخش نیرویی تازه به من داد و با دلگرمی وارد کشور آذربایجان شدم، حدود یک ماه طول کشید تا به مرز گرجستان رسیدم، اما با توجه به تغییر مسیرهای مکرر هماهنگی لازم با آن کشور نشده بود و اجازه ورود با شتر به من ندادند، از طرفی شیوع بیماری کرونا در چین به این محدودیت ها بیشتر دامن می زد، به این دلیل مجبور شدم دوباره به ایران برگردم و پس از استراحتی کوتاه مدت از مرز بازرگان مسیرم را ادامه دهم. طی مدتی که در کشور آذربایجان بودم چندین مصاحبه تلویزیونی داشتم که موجب به انعکاس وسیعی در آن کشور شده بود.

چه خاطراتی از این سفر دارید؟

در این سفر با سختی های فراوانی روبرو بودم، دو شتر و یک سگ من را همراهی می کردند که برای کنترل شترها و کنترل اوضاع این سگ بسیار مفید بود.

خاطرات زیادی از این سفر دارم و اتفاقات جالبی رخ داد، وقتی در شهرها می خواستم از چهارراه ها عبور کنم مردم بسیار واکنش نشان می دادند و شتر برای آن ها بسیار جذاب بود. عبور از شهرها با دو شتر بسیار سخت بود، شترها به صدای بوق یا نزدیک شدن ماشین ها واکنش نشان می دادند. بسیاری از افراد تا به حال شتر ندیده بودند آن هم در شهر و تا چند کیلومتر همراه من بودند و من را همراهی می کردند. سعی می کردم بیشتر مسیرهای روستایی را انتخاب کنم تا برای اسکان و تغذیه شترها با مشکل روبرو نشوم.

چه زمانی دوباره سفر خود را آغاز می کنید؟

ادامه سفر بستگی به کنترل بیماری کرونا دارد و با برنامه ریزی که در حال انجام آن هستیم بعد از کنترل کرونا در سال 99 همزمان با هفته معلم و میراث فرهنگی سفر خود را آغاز می کنم.

گفت‌وگو از سعیده دبیری‌نژاد

انتهای پیام/