به گزارش میراث آریا به نقل از نیویورک‌تایمز، این منطقه قبلاً طوفان‌های سهمگین و بحران مالی جهانی سال 2008 را از سر گذرانده است. حادثه شوم 11 سپتامبر و بیماری‌های منطقه‌ای مختلف، از سارس گرفته تا زیکا را هم تجربه کرده است. اما در طول این چند دهه‌ای که امیل لی وارد صنعت گردشگری در جزیره سینت مارتین در کارائیب شده است، چیزی مانند اثری که همه‌گیری کرونا داشته را به چشم ندیده است.
آقای لی که خانواده‌اش مدیر یک هتل در این جزیره هستند، عنوان کرده است: «یک کلید زده شد و حالا گردشگری به‌کلی خاموش شده است.»
صنعت گردشگری و سفر در تمان جهان در معرض خطر قرار گرفته است.
بر اساس گزارش انجمن جهانی گردشگری و سفر، نرخ بیکاری موقتی کارکنان این صنعت به‌روزی یک‌میلیون نفر رسیده است و بسیاری از افراد شاغل در گردشگری در معرض خطر از دست دادن شغلشان هستند. این صنعت ممکن است تا انتهای سال مبلغی نزدیک به 2.1 تریلیون دلار ضرر کند.
مرزها بسته‌شده‌اند، هواپیماها بیکار مانده‌اند، کشتی‌های کروز لنگرانداخته‌اند، اتوبوس‌های گردشگری در گوشه‌ای پارک شده‌اند و هتل‌ها، رستوران‌ها، کافه‌ها، تئاترها و موزه‌ها بسته‌شده‌اند. مکان‌های گردشگری که تا همین چند هفته پیش پر از گردشگر بودند، حالا در سکوتی عجیب‌وغریب فرورفته‌اند.
در منطقهٔ کارائیب، این اثرات به شکل عمیق‌تری احساس می‌شود. گردشگری هیچ منطقه دیگری در دنیا ضربه این‌چنین سنگینی از این‌همه گیری نخورده است.
و از میان کشورها و قلمروهای این منطقه، سینت مارتین، یک کشور عمدتاً خودمختار در قلمروی هلند، برجسته‌تر از دیگران به چشم می‌خورد. بر اساس آخرین آمار سازمان جهانی گردشگری، در این کشور گردشگری بیش از 80 درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد.
در ابتدای سال، رهبران صنعت گردشگری این منطقه دلایل زیادی داشتند که نسبت به ماه‌های پیشرو خوش‌بین و امیدوار باشند.
این کشور که جمعیتی قریب به 41 هزار نفر دارد، بعدازاینکه در سال 2017 توسط طوفان ایرما درهم کوبیده شده، توانست فوراً نیرویش را بازیابد. طوفان به بیشتر ساختمان‌ها صدمه زده بود و فرودگاه را زمین‌گیر کرده بود و سپس در مسیر خود جزایر دیگری را هم به تعطیلی کشانده بود. اما بعد از دو سال بازسازی‌ها و تلاش، گردشگری سینت مارتین توانست در ماه‌های دسامبر و ژانویه درآمد خوبی داشته باشند و مقامات انتظار داشتند سال 2020 برایشان سال خوبی باشد.
اینجا بود که همه‌گیری کرونا به این کشور هم رسید و سیل توریست‌ها به سمت منطقه کارائیب و سایر نقاط دنیا خشک شد.
در اواسط ماه مارس، دولت سینت مارتین شروع به ممنوع کردن ورود گردشگران از ایالات‌متحده و اروپا کرد. یک هفته بعد، تمام پروازهای ورودی حامل مسافر ممنوع شدند و به‌این‌ترتیب خونی که اقتصاد محلی را تغذیه می‌کرد به‌کلی قطع شد.
هتل‌های جزیره حالا خالی از سکنه شده‌اند. سواحلی که زمانی از ازدحام گردشگرها عاصی شده بودند، حالا در سکوت و تنهایی غرق‌شده‌اند.
رستوران‌ها به‌کلی تعطیل‌شده‌اند و فقط غذاهای بیرون بردارند، دستور تعطیلی کسب‌وکارهای غیرضروری داده‌شده است و مقررات خاموشی در ساعات معینی از شب برقرارشده است.
بر اساس یک بررسی که بر روی 600 کسب‌وکار در این منطقه انجام‌شده است، تخمین زده می‌شود حدود 45 درصد از نیروی کار بخش خصوصی در سینت مارتین در طی سه تا شش ماه آینده به مرخصی بدون حقوق خواهند رفت. بسیاری از کسب‌وکارهای حوزه گردشگری تمام پس‌اندازشان را صرف بازسازی‌های پس از طوفان ایرما کرده‌اند و حالا نقدینگی بسیار کمی برای آن‌ها باقی‌مانده است.
سایر کشورها و قلمروهای منطقهٔ کارائیب هم به همین مشکلات دچار و به خاطر ماهیت غیرقابل‌پیش‌بینی این بحران، ممکن است اوضاع از این هم بدتر شود.
بسیاری از هتل دارهای این منطقه چشم به بانک جهانی دوخته‌اند، سازمانی که مدیریت صندوق ذخیره برای بازسازی‌های پس از طوفان در این جزیره را بر عهده داشته است، تا پرداختن‌هایش را تسریع کند. بسیاری هم منتظرند تا دولت هلند به آن‌ها کمک مالی کند تا بتوانند از این بحران جهانی جا به درببرند.
انتهای پیام/
