به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، فاطمه علیزاده سرپرست هیئت باستان‌شناسی روز دوشنبه 2 تیر 99 با اعلام این خبر گفت: «طی 15 روز کاری در شرایط آب و هوایی بسیار سخت و دمای بالای 50 درجه، بخشی از محدوده مورد بررسی، پیمایش قرار گرفت و نتایج بسیار قابل توجهی از آن به‌دست آمده است.»
او تصریح کرد: «روش بررسی به‌شکل پیمایشی نیمه‌فشرده است، به این شکل که علاوه بر کسب اطلاعات از ریش‌سفیدان و دهیاران و مردمان محلی، بخش‌هایی که احتمال آن می‌رود دارای آثار و شواهد فرهنگی باشند، به‌شکل دقیق مورد پیمایش قرار می‌گیرند. در پی این روش محوطه‌های بسیاری شناسایی شده است.»
به گفته علیزاده، تا کنون 145 اثر باستانی، شناسایی و ثبت شده و شامل تپه‌های باستانی، محوطه‌ها، گورستان‌ها، قنات‌ها، زیارتگاه‌ها، سنگ نگاره‌ها، کوره‌ها، کاروانسرا و قلعه‌ها است.
او افزود: «به‌نظر می‌رسد، این خروجی‌ها یک توالی فرهنگی طولانی‌مدت از دوران سنگ و پیش از تاریخ تا قرون متأخر اسلامی را ارائه می‌دهند.»
سرپرست هیئت باستان‌شناسی گفت: «قدیمی‌ترین محوطه‌های شناسایی شده به‌شکل محوطه‌های دارای پراکنش بسیار زیاد، با ابزارهای سنگی هستند که به فراوانی در بخش‌های مورد نظر، به‌ویژه در حاشیه هلیل‌رود وجود دارد.»
به گفته او بخشی از این دست‌افزارها احتمالاً مربوط به دوران پارینه‌سنگی متأخر هستند و بخشی از آن‌ها به‌شکل روباز در پایین‌دست دامنه کوه‌ها و مخروط افکنه‌های مجاور دشت هلیل‌رود بررسی شده‌اند.
علیزاده با بیان اینکه تپه‌های متعددی نیز شناسایی شده که حجم پراکنش آن‌ها در حاشیه هلیل‌رود و احتمالاً با فاصله در حاشیه بستر گذشته هلیل‌رود واقع شده‌اند، افزود: «این تپه‌های باستانی با فاصله نزدیک به‌هم و دارای شواهد سفالی بسیار قوی از دوران پیش از تاریخ تا اسلامی هستند.»
او با اشاره به این نکته که بیشتر این تپه‌ها در بررسی‌های اولیه به هزاره چهارم و هزاره سوم پیش از میلاد بر‌می‌گردند، اظهار کرد: «سفال‌ها به‌احتمال زیاد با استقرارهای حاشیه شرقی جازموریان در بلوچستان (فرهنگ بمپور) از نظر گونه‌شناسی هم‌پوشانی دارند.»
سرپرست هیئت باستان‌شناسی افزود: «در دوره اسلامی تاکنون پراکندگی محوطه‌ها بسیار کم بوده و در دوران تاریخی نیز تپه‌های بسیار غنی اما محدودی ثبت شده‌اند.»
او افزود: «در حاشیه هلیل‌رود به‌نظر تجمع استقرارها در دوران مس، سنگ و مفرغ زیاد بوده و هرچه رفته‌رفته از حاشیه هلیل‌رود فاصله می‌گیریم در بخش‌های جنوبی‌تر در حاشیه غربی جازموریان به‌تعداد محوطه‌های دوره تاریخی اضافه می‌شود.»
انتهای پیام/
