از آن زمان تاکنون، و در مواجه با نخبگان هر دو حوزه طبیعی و تاریخی، لزوم تدوین استراتژی کلان به منظور بهره گیری از فرصت ها و ظرفیت های عظیم بالقوه برای وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و نیز اختصاص ردیف اعتبارات ملی به این مقوله مهم و درآمدزا احساس می شود. چه اینکه توجه به میراث طبیعی به عنوان یک مزیت رقابتی و عامل توسعه پایدار در مناطق مختلف کشور و نیز تعیین چگونگی، حدودات و میزان دخالتهای انسان در مواجه با آن، پیش از آنکه یک هدف باشد، رسالت و وظیفه‌‌ای ذاتی است.
آنچه که از تعریف مبنایی ارایه شده در کنوانسیون ۱۹۷۲ یونسکو برمی آید، اطلاق واژه میراث طبیعی به تشکل‌های فیزیکی، زیست‌شناختی و زمین‌شناختی، محل زیست گونه‌های گیاهی و جانوری در معرض خطر و مناطق دارای ارزش علمی و حفاظتی و زیباشناسی است.
در این راستا پیشنهاد کارگروه تدوین استراتژی راهبرد توسعه میراث فرهنگی و گردشگری مبتنی بر تعریف میراث طبیعی با بهره گیری از نظرات اساتید و نخبگان کشور، برقراری پیوند بین بخش میراث فرهنگی و بخش طبیعی و نیز برنامه ریزان منابع طبیعی و محیط زیست برای تعیین چشم انداز واحد در برنامه های بلندمدت برای این آثار طبیعی داده می‌شود.
بدین منظور چه آثار طبیعی که در فهرست آثار ملی ایران جای دارند و چه آنهایی که در فهرست میراث جهانی یونسکو ، با برنامه ریزی واحد از سوی سه دستگاه متولی راهبری شده و نقش و جایگاه هر دستگاه و میزان اجرای برنامه های مدیریت میراث فرهنگی و گردشگری و شیوه های سرمایه گذاری تعیین خواهد شد.
امید است با برنامه ریزی منسجم، راه توسعه میراث فرهنگی و گردشگری کشور عزیزمان ایران هموار، و با بهره گیری مناسب از نعمتهای طبیعی خدادادی، زمینه نیل به اهداف عالی فراهم شود.
* کارشناس ارشد میراث فرهنگی ایلام
انتهای پیام/
