کاشی هفت رنگ شیراز به روایت قاب دوربین

استان فارس

کاشی هفت رنگ شیراز

پیشینه‌ی کاشی هفت ­رنگ را با­ توجه به ­آثار کشف شده به ­دوران هخامنشیان مربوط می ­­دانند. اما تا دوره‌ی سلجوقی استفاده از این نوع کاشی به­ صورت عام مرسوم نبوده است. اصطلاح کاشی هفت ­رنگ را برای اولین ­بار مورخِ دربار حکومت ایلخانیان به کار برد که به ­فن رنگ ­آمیزی با مینا بر روی لعاب اطلاق می­ شود و امروزه نیز این اصطلاح بیانگر همان فن است.

کاربرد عدد هفت نیز به­ خاطر محدویت رنگ ­هاست نه تعداد آنها زیرا چیزی که در این سبک کار اهمیت دارد رنگِ مناسب و ترکیب درست رنگ­ هاست. امروزه ابعاد کاشی ­هفت ­رنگ معمولاً 15 در 15 سانتی­متر بوده و دارای 7­ رنگ متداولِ لاجوردی، فیروزه­ ای، قرمز، زرد، حنایی، سفید و سیاه است. در این شیوه رنگ­ ها مجزاست و درون مرزهای یکدیگر نفوذ نمی­ کند، زیرا با خطوط مرکب رنگینی از منگنز و روغنِ دنبه از یکدیگر جدا می ­شوند.

کاشی ­هفت­ رنگ در شهر شیراز به اوج و تکامل خود رسیده است. یکی از تفاوت­ های کاشی شیراز با سایر کاشی­ های هفت ­رنگ در کیفیت و ترکیبات خاص لعاب است. و تفاوت دیگر استفاده‌ی زیاد از نقش معروف به "گل و مرغ" است. در کاشی ­های شیراز بیشتر از رنگ ­های روشن و شاد نظیر پسته ­ای، صورتی، زرد و سفید استفاده می­ شود که در این بین رنگ صورتی چشمگیر­تر است. یکی از بهترین نمونه ­های این سبک هنری مسجد نصیر­الملک است که کاشی ­کارهای شیراز به آن مسجدِ صورتی هم می­ گویند. از سایر بناهای مزین به کاشی هفت ­رنگ می­ توان از مسجد­وکیل، عمارت نارنجستان و باغ عفیف ­آباد در شیراز اشاره کرد.

انتهای پیام/

کد خبر 14000128416501

برچسب‌ها