سفرهای پایدار یا سفرهای سبز در سال‌های اخیر محبوبیت بیشتری یافته است، زیرا مردم سعی می‌کنند اثرات منفی گردشگری را کاهش دهند یا دست کم با اجتناب از اقدامات آسیب‌زا، به محیط زیست اطرافشان صدمات کمتری وارد کنند. به نظر می‌رسد همه‌گیری بیماری کرونا این روند را تسریع بخشیده است. طبق مطالعات اخیر شرکت مسافرتی Virtuoso، از هر پنج نفر شرکت‌کننده در این مطالعه، چهار نفر (۸۲٪) اعلام کردند که بیماری همه‌گیر باعث شده است آن‌ها بخواهند با مسئولیت‌پذیری بیشتری به سفر بروند. تقریباً سه‌چهارم افراد (۷۲٪) اظهار داشتند که سفر و گردشگری باید حامی جوامع محلی و اقتصاد کشور باشد، میراث فرهنگی مقصد را حفظ و از کره زمین محافظت کند.
در تحقیقاتی دیگر که توسط سایت مسافرتی The Vacationer انجام شده است، اکثریت مردم (۸۳٪) اعلام کردند که سفرهای پایدار برای آن‌ها تا حدودی مهم است. با این حال، تقریباً نیمی از پاسخ دهندگان (۴۸٪) اظهار داشتند که تنها در صورت‌عدم ایجاد مشکلات و یا هزینه‌بر بودن، برای چنین سفرهایی تصمیم می‌گیرند.
سفرهایی که برای زمین هزینه دارد
جدای از انگیزه‌های زیست محیطی برای این پروژه، هزینه‌های سفر برای ۶۲ درصد از مسافران، مهم‌ترین موضوع مطرح‌شده به شمار می‌رود. از طرف دیگر، اهمیت پایداری در گردشگری و رد پای کربن در جهان و عواقب آن، برای چهار درصد از مردم مهم بوده است، عددی که متاسفانه بسیار کمرنگ است. از هر ۱۰ نفر از شرکت‌کنندگان در تحقیقات، هفت نفر (۷۱٪) اظهار داشتند که برای کاهش اثر کربن برای سفرهای خود هزینه بیشتری پرداخت می‌کنند، اما میزان تمایل یا توانایی انجام این کار بسیار متفاوت است.
بیش از یک‌چهارم از پاسخ‌دهندگان (۲۷٪) گفتند که برای مقابله با انتشار کربن کمتر از ۵۰ دلار پرداخت می‌کنند، در حالی که یک‌سوم از آن‌ها (۳۳٪) گفتند ۵۰ تا ۲۵۰ دلار در این زمینه کمک می‌کنند و فقط سه درصدشان گفتند که حاضر به پرداخت بیش از ۵۰۰ دلار برای مقابله با انتشار کربن هستند و ۲۹٪ حاضر نبودند هیچ هزینه‌ای برای این منظور بپردازند.
سریکانت بلدونا، استاد دانشگاه دلاور امریکا، گفت: «دراین باره مشکلاتی برای صنعت بزرگ گردشگری نیز وجود دارد. برای مثال، برای پاک کردن ردپای کربنِ ناشی از سفر یک نفر از نیویورک به رم ۶۹ دلار هزینه لازم است. چنین هزینه‌هایی باعث می‌شود مسافران تمایلی به پرداخت آن نداشته باشند و از سفرهای سبز دوری کنند. اگر گردشگری پایدار بتواند ردپای کربن را به اندازه سهم خود کاهش دهد، سفرهای پایدار نسبتا هزینه بیشتری خواهد داشت که می‌تواند بازار متفاوتی برای این امر بوجود آورد.»
در حال حاضر، بیماری همه‌گیری کرونا باعث شده است برخی دولت‌ها و شرکت‌ها پایداری را به عنوان بخشی از روش کار خود - یا حداقل روش آینده آن‌ها - مطرح کنند. به عنوان مثال، خطوط هوایی آمریکا، خطوط هوایی دلتا و یونایتد ایرلاینز از جمله شرکت‌های بزرگ مسافرتی هستند که به اهداف خنثی کردن اثرات ناشی از وجود کربن متعهد شده‌اند. در همین حال، مشاغل جدیدی برای برآورده کردن نیاز مصرف کنندگان برای رفتن به تعطیلات با انگیزه حفاظت از محیط زیست در حال ظهور هستند.
نورا لاول مارچانت، معاون پایداری جهانی در سفرهای تجاری جهانی امریکن اکسپرس، در مصاحبه‌ای گفت: «همه‌گیری کرونا نه تنها موضوع گردشگری پایدار را تحت‌الشعاع قرار نداده است، بلکه تعهد مشاغل و دولت‌های محلی را نسبت به این موضوع دو برابر کرده است.»
اما با توجه به اینکه معیارهای پایداری و پاسخگویی هنوز در مراحل ابتدایی تدوین هستند، برای اطمینان از تحقق اهداف، همکاری بیشتری از سوی شرکت‌ها و مردم لازم است. به عنوان مثال، در صنعت هواپیمایی، جبران اثرات ناشی از باقی ماندن کربن، اولین قدم است. به گفته امیلی ویس، مشاور صنعت مسافرت جهانی در Accenture، پیشرفت در بهبود سوخت مصرفی هواپیماها امری ضروری است. وی گفت: «داده‌های آماری از انتشار کربن نشان داده است که حتی کاهش شدید پروازهای هوایی به تنهایی نمی‌تواند تهدید آب و هوا و آلودگی‌های زیست‌محیطی را از بین ببرد. برای دستیابی به آینده پایدارتر، همکاری بین صنایع همراه با تغییر ذهنیت مصرف‌کننده و نحوه برخورد با محیط زیست، اموری الزامی هستند.»
از طرفی، متوقف کردن سفر به طور کلی عملی نیست. . با راه‌اندازی مجدد سفرهای بین‌المللی، انتظار برای عملی شدن موجی از گردشگری پایدار امکان‌پذیر نیست، به‌ویژه برای صدها میلیون نفر انسان که معیشتشان به این صنعت بستگی دارد. جیمز تورنتون، مدیر عامل شرکت Intrepid Group، یک شرکت مسافرتی متخصص در زمینه گردشگری پایدار، گفت: «به طور کلی توقف سفر امکان‌پذیر نیست. در حقیقت، گردشگری مزایای بی‌شماری را برای جوامع در سراسر جهان و خود مسافران فراهم می‌کند. در عوض، مسافران می‌توانند گزینه‌های سفر سازگار با محیط زیست را متناسب با دامنه قیمت مناسب و برنامه خود انتخاب کنند. شرکت او ۲۱ شکل از حمل و نقل عمومی را به مشتریان خود ارائه می‌دهد. به عنوان مثال، سفر با قطار می‌تواند روشی نوین برای تجربه مکانی جدید با اثرات مخرب بسیار کمتر از سفرهای هوایی باشد. او اضافه کرد: «سفر مسئولانه به معنای فداکاری یا ماندن در خانه نیست، بلکه بستگی به برنامه‌ریزی دقیق سفرها دارد تا بتوان از تجربه مورد نظر خود لذت برد و در عین حال هم ردپای مثبت و پایداری را در مقصد مورد بازدید به‌جا گذاشت.»
* ترجمه: بابک صوفیانی
انتهای پیام/
