ایستگاه‌های قطار در مسیر راه‌آهن شمال با معماری جذاب خود توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. ایستگاه‌هایی که اگرچه به امکانات امروزی مجهز شده‌اند اما هنوز روایتگر گذشته خود هستند. راه‌آهن شمال دارای ۲۳ ایستگاه بزرگ و کوچک است و به لحاظ شرایط اقلیمی به دو قسمت جلگه‌ای و کوهستانی تقسیم می‌شود. مسیر راه‌آهن شمال هم‌نشین با کوه، جنگل، تاریخ و معماری است.
در قطارهای این مسیر نباید فرصت دیدن و نشستن پشت پنجره را از دست داد. این زیبایی درمسیرسوادکوه به اوج می‌رسد. پل‌ها و تونل‌هایی که به صدسالگی خود نزدیک می‌شوند اما همچنان پابرجا، محل تردد غول‌های آهنی هستند که روزانه این مسیر پرپیچ‌وخم را طی می‌کنند.
سازه‌هایی که با ابتدایی‌ترین ابزار بشری در دل کوه و جنگل ساخته شده‌اند و حتی برای معماران و مهندسان امروز هم شگفتی‌سازند.
پل‌ها و تونل‌ها در نقاطی دور از دسترس انسان، با طبیعت پرباران ورانشی منطقه، آن هم با کمترین آسیب به محیط‌زیست با بیل و کلنگ و توان کارگران ساخته شده‌اند.
طراحی مسیر ۱۱۵ کیلومتری خط راه‌آهن شمال از گدوک تا قائم‌شهر به‌گونه‌ای بوده که با ساخت آن‌یکی از زیباترین مناظر دست‌ساز بشر در دامنه‌ای شمالی رشته‌کوه البرز پدیدآمده است.
در این مسیر دره‌هایی عمیق، قله‌هایی رفیع و صعب‌العبوری وجود دارد که موجب احداث راه‌آهن با تعداد بسیاری تونل و پل‌های بزرگ و کوچک، همراه با خطوط حلزونی شکل معروف به سه خط طلا شده است.
ایستگاه‌های راه‌آهن شمال هرچند به امکانات و تجهیزات مدرن امروزی مجهزند اما همچنان از ابزار گذشته نیز بهره می‌برند. نکته جالب‌توجه اطمینانی است که کارکنان راه‌آهن به ابزار قدیمی دارند و معتقدند که درصد خطای بسیار کمی دارند.
دریافت مجوز حرکت قطار در مسیر، هنوز مربوط به همان سال‌های ابتدایی فعالیت راه‌آهن است و با میله‌های کوچکی انجام می‌شود که لوکوموتیورانان با دریافت و واگذاری آن، مجوز ادامه مسیر را دریافت می‌کنند.
حتی تلفن‌های هندلی هم با وجود تلفن‌های تصویری روی میز رؤسای ایستگاه‌ها جایگاه خود را دارند.
انتهای پیام/
