ناگا، خدای افسانه‌ای نیمه انسان و نیمه مار، بر سر معبدی در شهر تاخک در لائوس قرار دارد. پیروان مذاهب مختلف از جمله بودیسم و آنیمیسم در این کشور آسیای جنوب شرقی آن را به عنوان خدای آب می‌پرستند. همچنین، این خدا یکی از نقش‌های اصلی در طرح‌های بافندگی لائوس است.
در لائوس، افسانه‌ای حاکی از آن است که یک الهه آب زیبا، نیمه مار و نیمه انسان، که به نام ناگا شناخته می‌شود، یک بافنده زیبا را فریب می‌دهد تا در اعماق رودخانه مکونگ عروس او شود.
این خدای اژدهامانند را می‌توان در همه جای جنوب شرقی آسیا، از بام‌های معابد مختلف گرفته تا روی نقاشی‌های دیواری و در پیچ و خم نرده‌های پلکانی که به سالن‌های مناجات منتهی می‌شوند، خواهید دید.
کیانگ اونفایونگ، بافنده‌ای در شهر لوآنگ پرابانگ، درست مانند مادر و مادربزرگش، طرح ناگا را در پارچه‌های مختلف گنجانده است. او با خنده می‌گوید: «شاید اگر چیز واقعاً زیبایی ببافم، ناگا با من هم ازدواج کند.»
ناگا در زندگی روزمره لائوس و تولید پارچه آنقدر مهم است که این کشور معتقد است یونسکو باید به آن توجه کند. امسال لائوس، نقوش ناگا در بافندگی را معرفی و در فهرست نمایندگی میراث فرهنگی ناملموس سازمان (ICH) نامزد کرد. این عمل تجلیلِ اهمیت باورها، آداب و رسوم و مهارت‌هایی مانند رقصیدن، تهیه غذا و صنایع‌دستی فرهنگ‌ها و مکان‌های خاص را به رسمیت می‌شناسد. آداب و رسوم کشورهای مختلف به عنوان میراث ناملموس در جلسه‌ای در دسامبر هر سال در پاریس ثبت می‌شود. مواردی که در سال‌های گذشته به این لیست اضافه شده‌اند شامل غذاهای خیابانی سنگاپور، موسیقی فادوی پرتغالی و ساخت پارچه پوست در اوگاندا می‌شوند. امسال هنر خوشنویسی ایران هم در این فهرست به ثبت جهانی رسید.
قرار گرفتن در این فهرست هم می‌تواند باعث شناخته شدن سنت‌های قدیمی شود و هم از طریق مطبوعات به جذب گردشگر کمک کند. با توجه به اینکه سنت‌های بافندگی به دلیل جهان گرایی در خطر هستند، می‌توان با یک اقدام به‌موقع ناگا را برای نسل‌های آینده در صنایع دستی سنتی لائوس حفظ کرد.