به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، سید عبدالمجید شریف‌زاده مجری طرح ۱۶ بهمن ۱۴۰۰ در این‌باره گفت: «انسان نخستین در ابتدا برای زینت و آراستگی خود از آراستنی‌ها مانند پر پرندگان، گیاهان، سنگ‌ها، صدف، استخوان و… استفاده می‌کرد.»
او یکی از قدیمی‌ترین انواع زیورآلات سنتی که امروزه در وضعیت حساس و خطیری قرار دارد را زیورآلات مورد استفاده در استان سیستان و بلوچستان دانست.
شریف‌زاده افزود: «با بررسی‌های زیورآلات این منطقه مشخص شد که این هنر به مرور دچار بی‌توجهی و کم‌مهری شده و رفته رفته ساخت آن‌ها روبه فراموشی گذاشته و اکنون کمتر شاهد ساخت زیورآلات دست‌ساز در این استان هستیم.»
رئیس گروه پژوهشی هنرهای سنتی، هدف از این پژوهش را بررسی وضعیت فرهنگی استان سیستان و بلوچستان به منظور تسهیل شرایط برای حفظ و احیاء زیورآلات این استان خواند.
او در ادامه با اشاره به شرایط پاندمی بیماری کرونا و نبود امکان حضور پژوهشگران در این استان تصریح کرد: «برهمین اساس به شیوه اسنادی به بررسی نمونه‌ها و ابزار ساخت پرداخته شد تا جوابگوی سوالات پژوهش باشد.»
شریف‌زاده گفت: «نتایج پژوهش حاکی از آن است که فرهنگ وطبیعت منطقه الهام بخش هنرمندان بوده و هنرمندان با پیروی از سنن قدیم سیر تکمیلی را در هنر خود به نمایش درآوردند که متاسفانه باعدم حمایت از آنان این هنر رو به فراموشی نهاده است.»
انتهای پیام/
