آمارها نشان می‌دهد که نوروز امسال 30 درصد ظرفیت مراکز اقامتی کشور فعال بوده است. همین آمار کم، توانسته بدنه اقتصادی حوزه گردشگری را فعال کند و بازار کم رمق دو سال گذشته را رونق دهد.

این روزها در حالی شاهد ورود موج چهارم کرونا به کشور هستیم که در تمام اخبار و اظهار‌نظرهای رسمی و غیر‌رسمی، متهم ردیف اول شیوع این موج، حوزه گردشگری و سفرهای نوروزی معرفی می‌شود.

غذاهای بومی از مرحله تولید، روش‌های سنتی فرآوری تا مصرف، دارای ویژگی‌های خاص فرهنگی است و این همان تفاوتی است که درک و لمس آن مهمترین انگیزه سفر است و گردشگر می‌تواند فرهنگ را از طریق طعم و ذائقه درک کند.

سوغاتی به شکل صنایع‌دستی محصولی است که مورد توجه گردشگران است و صنعت صنایع‌دستی تعداد قابل توجهی از مشاغل و رشد اقتصادی را فراهم می‌کند. با این حال، این بخش از رقابت جهانی رنج می‌برد. برای حفظ و بقای صنایع‌دستی در بازارهای جهانی شناسایی عوامل تقویت‌کننده‌ توان رقابتی سازنده می‌تواند سازنده باشد.

با گذشت بیش از یک سال از شیوع بیماری کرونا در ایران و جهان، فعالان گردشگری و صنایع‌دستی در نوروز سال‌های 1399 و 1400، به‌ صورت مستقیم از این میهمان ناخوانده تاثیر پذیرفتند و عملا بخشی از صنعت گردشگری به واسطه شیوع بیماری کرونا دچار مشکل‌های عدیده‌ای شد. در این نوشتار به‌صورت گذرا به تاثیرهای این بیماری بر سفرهای ایام نوروز ایرانیان پرداخته می‌شود.

سوغاتی به عنوان سفیر گردشگری و فرهنگی یک منطقه می‌تواند موجب رشد اقتصاد گردشگری آن منطقه شود.

مطالعات نشان داده است با توجه به تاثیرات مثبت روان‌شناختی، فیزیولوژیک و اجتماعی گردش و سفر بر روی افراد، هیچ ثروتی به اندازه سفر کردن نمی‌تواند انسان را خوشحال کند.

احساس سرزندگی با احساس شادمانی ارتباط نزدیکی دارد و به عنوان یکی از تجارب درونی سرشار از انرژی معرفی می‌شود. به عبارتی سرزندگی احساس سرزنده بودنی است که تحرک و اجباری به انجام آن نیست و همواره با تعادل روانی همراه است.

یکی از عناصر فرهنگی در حوزه میراث ناملموس و گروه سنت‌ها و نمودهای شفاهی، به شکل گویش ظهور می‌یابد و این نوع ادبیات از مادران و نسل گذشته به نسل آینده منتقل‌ شده است.

نوروز، ظرفیت یک رویداد جهانی را داراست و می‌تواند نقش مهمی در ساختار فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جهان ایفا کند.