شهر قزوین تا چند دهه‌ پیش در حلقه‌ سبزی از انبوه درختان بادام و پسته و بوته‌های انگور قرار داشت. باغستان سنتی، که قدمت آن به استناد تاریخ مکتوب به بیش از هزار و صد سال و به گمان بسیاری به دوران ساسانی می‌رسد، به وسعت حدود 2500 هکتار شهر را در بر گرفته بود.

نقشه‌ای که از شهر قزوین و باغستان در سال 1915 میلادی ترسیم شده است، نشان می‌دهد که 100 سال پیش مساحت باغستان در گرداگرد قزوین، حدود شش برابر مساحت شهر بوده است.

یکی از مشهورترین ارجاعات تاریخی در این مورد، مربوط به سفرنامه‌ی ناصرخسرو است که قزوین را \"شهری در میان باغ\" توصیف می‌کند: «باغستان بسیار داشت؛ بی دیوار و خار و هیچ مانعی از دخول در باغات نبود.»

باغستان، همچنین مجموعه‌ای ارزشمند از رفتارها و سنن مردم این سرزمین را در خود جای داده است . به عبارت دقیق‌تر، باغستان به عنوان اساسی ترین عنصر اکوسیستم قزوین، رفتار انسان‌ها را در این منطقه شکل داده و هویت اجتماعی مردمان قزوین را رقم زده است و به همین اعتبار در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و در مسیر ثبت جهانی قرار دارد.