زنان هرمزگان و جزایر آن، از برقع به جهت حجاب و محفوظ ماندن از نور خورشید استفاده می کردند. نقابهای یکسره که فقط جای چشم روی آن خالی بود که طی پیمودن دوره تکاملی خود به صورت برقع امروزی درآمد که رنگ و طرح برقع نشان می دهد، شخص استفاده کننده متعلق به چه منطقه ای از استان است.

در بعضی مناطق هرمزگان دختران تا قبل از ازدواج برای پوشش کامل از دید نامحرم این برقع را به صورت می‌زنند که در حال حاضر برقع در روستاهای هرمزگان و برخی از شهرهای این استان به آن معنی رواج دارد.

در شرق هرمزگان و شهرستان قشم هنوز از برقع استفاده می‌کنند که بیشترین استقبال زنان بندرعباس از برقع قشمی است که حالت زینتی داشته و گونه ها در آن نمایان است.

رنگ برقع در جنوب فقط برای تزئین نبوده و هر رنگی مفهوم ویژه ای داشته و سنت خاصی را از گذشته تا امروز با خود دارد. بار معنایی رنگها را می توان با کمی تفاوت در سراسر سواحل خلیج فارس دید برای مثال برقع مشکی مخصوص زنان ماتم زده است که به مدت چهار ماه و 10 روز از این رنگ استفاده می کنند که بعضی پیرزنان در بشاگرد نیز بطور دائم این رنگ برقع بر چهره دارند، برقع زرشکی مخصوص دختران مجرد یا عقد کرده بوده که ساده و بدون تزئین است.

برقع قرمز به برقع جاسکی معروف است، در بخش جنوب شرقی هرمزگان استفاده می شود به شکل مستطیل کامل است و برای تزیین از پولک، نوار خوس، گلابتون در کنار سوزن دوزی که سطح برقع را می پوشاند استفاده می شود. این رنگ مخصوص زنان متاهل بوده که در خانه و بیرون از آن استفاده می کردند.

در قدیم ساکنان منطقه از روی رنگ و طرح برقع می توانستند تشخیص دهند، کسی که برقع بر چهره دارد خانمی است که ازدواج کرده یا مجرد است و یا حتی شوهر خود را از دست داده به همین اعتبار رنگ برقع در خانمها متفاوت بوده است.

امروزه استفاده از این پوشش محلی و سنتی منطقه در حال کاهش است و گاهی در عروسی ها به منظور یک نماد زینتی  و در میان دختران به صورت تفریحی استفاده می شود.