به گزارش ميراث آريا (CHTN)، اين برکه‌ها که بر روي بستر سنگ‌ها گسترده شده‌اند، در زمستان يخ‌هاي جامد آنهال را احاطه مي‌کنند و سپس در تابستان ذوب شدن آنها آغاز مي‌شود.

در اين فصل سال برکه‌ها نقاط گرم نواحي ممنوع قطب شمال را تشکيل مي‌دهند و در قطب شمال هر چه به جلو پيش مي‌رويد به راحتي مي‌توانيد برکه‌هاي يخ‌زده را ببينيد.

\"جان اسمول\"، سرپرست تيم محققان از دانشگاه ملکه در کينگستون کانادا گفت: در اين برکه خزه، جلبک، ميگوهاي پري‌گونه و موجودات ديگري وجود دارند که در طول تابستان براي زندگي کردن به آب احتياج دارند.

وي افزود: اين برکه‌ها در شکل‌ها و اندازه‌هاي مختلف هستند و عمق برخي از آنها به 1 متر و وسعت آنها به چند صد فوت مي‌رسد، اما امروزه برخي از آنها در حال خشکشدن هستند، به طوري که مانند چاله‌هاي آب مي‌شوند.

اسمول تصريح کرد: همه اين مشکلات به دليل گرم شدن هوا است که عامل اصلي آن نيز انسان‌ها هستند. حتي اين پديده آنقدر جدي شده که برخي زمين‌هاي باتلاقي اطراف برکه‌ها نيز در حال ناپديد شدن است.

وي افزود برخي از اين باتلاق‌ها خشک و بي‌ آب شده‌اند به طوري که اگر کبريتي روشن به درون آنها بياندازيد، آنها آتش مي‌گيرند.

اسمول و ماريان دوگلاس دو دهه در مورد برکه‌ها مطالعه و حدود 45 برکه را بررسي کرده‌اند.

به گفته آنها وجود جلبک‌هاي دياتومه نشان مي‌دهد اين برکه براي سال‌هاي طولاني – تا حدود سال 1800- پايدار و مستقر بوده‌اند اما پس از آن انواع جديد دياتومه‌ها و خزه‌ها آن را در بر گرفته‌اند و اين مسأله به دليل افزايش دماي هوا بوده است.

در دهه اخير ميزان بارندگي و برف در اين منطقه نسبت به دهه گذشته زياد بوده است اما به دليل افزايش گرماي جهاني تابستان‌ها نيز گرم‌تر شده است. بنابراين برکه‌ها بر اثر تبخير، آب بسياري را از دست مي‌دهند و کوچکتر و نمکي‌تر مي‌شوند.

حدود 24 برکه‌اي که اين محققان درباره آنها بررسي کردند در سال‌هاي 2005 و 2006 کاملا خشک شدند. شايد با افزايش بارش باران دوباره اين برکه‌ها پرآب شوند اما هيچگاه به حالت اول خود باز نمي‌گردند و بسياري از موجوداتي که زماني در آنها زندگي مي‌کردند به اين ترتيب از بين مي‌روند.

S/H/109


انتهای پیام/

کد خبر 1386041215