اين لباس شبيه به کردين است البته نه با سر شانههاي تيز و دراز بلکه روي شانه ها افتاده است.
پيشينه تاريخي چوغا به دليل شباهت ساختماني آن به جاجيم همانند آن داراي قدمتي بسيار بوده و تاريخچه آن برمي گردد به زماني که پشم ريسي ، توليد نخ و بافت آغاز شد.
مواد اوليه پشم و نخ پنبهاي بوده و توليدکنندگان اين نوع پارچه را عمدتاً زنان روستايي تشکيل ميدهند که با استفاده از دستگاههاي بسيار ساده بافندگي ( دار افقي ) با حداکثر عرض 50 سانتي متر ، به بافت مي پردازند.
قبل از شروع بافت پشم ها را شسته و شانه مي زنند و با چرخ به نخ تبديل مي کنند. هنگام نخ ريسي به اين نکته بايد توجه داشت که چله ( تانه ) قدري نازکتر از پود ( بافه ) ريسيده شود.
نخ چله را دو لا کرده با چرخ ميتابند. براي چله کشي ميخهاي چوبي را در زمين نصب کرده، متناسب با متراژ چله کشي تعداد آن نيز تعيين ميشود. بهعنوان نمونه براي 30 متر چله از 3 عدد ميخ و براي 100 متر از 5 عدد استفاده ميشود.
ميخها را روبروي هم با فاصلهاي معين نصب کرده تا چلهها را از ميان آنان عبور دهند. پس از اتمام اين مرحله هر يک متر چله را ، با نخي مي بندند تا شل يا سفت ( تنگِ لس ) نگشته آنگاه سر چله را يکي در ميان بصورت ضربدر گذارده تا از هم باز نشود.
سپس تکتک تارها را از گورد و از بين دندانههاي شانه عبور ميدهند که اين امر توسط دو تن از زنان صورت مي پذيرد. به اين عمل \"تاف شان\" ميگويند و به معناي عبور تافه چله از شانه است.
مراحل بافت همچون جاجيم، با عبور ماکو از بين تارها آغاز ميشود که با فشار پدال چلهها از هم باز شده و پود از آن بين عبور کرده ، سپس با شانه بر آن ميکوبند. اين عمل همچنان تکرار ميشود تا بافت بهطور کامل صورت گيرد.
عرض پارچه چوغا در کت و شلوار با هم متفاوت است. عرض پارچه بافته شده جهت دوخت کت بايد 50 سانتيمتر و براي شلوار 40 سانتيمتر باشد.
تمامي بافندگان جاجيم به بافت چوغا نيز اشتغال داشته و بنا به نياز ، توليد مي کنند. از جمله اين هنرمندان \"رحيمه رحيمي\" ، \"زبيده ملکي\" را ميتوان نام برد.
در مناطق مختلف استان گلستان بويژه روستاها ، بافت چوغا صورت مي گيرد. روستاهايي چون زيارت ، النگ ، آهنگر محله ، شاهکوه ، مزرعه کتول و ... .
اين گزارش حاکيست؛ با اين نوع پارچه کت و شلوار مردانهاي دوخته شده که در منزل و محيط هاي کاري چون دامداري، خاصه در فصل سرما استفاده مي شود.114/
انتهای پیام/