بنابراين گزارش، يلدا و جشنهايي که در اين شب برگزار ميشود، يک سنت باستاني است . در اين باور يلدا روز تولد خورشيد و بعدها تولد ميترا يا مهر است.
ايرانيان باستان اين شب را شب تولد الهه مهر «ميترا» ميپنداشتند، و به همين دليل اين شب را جشن ميگرفتند. گرد آتش جمع ميشدند و شادمانه رقص و پايکوبي ميکردند. آن گاه خواني الوان ميگستردند و «ميزد» نثار ميکردند. «ميزد» نذر يا وليمهاي غير نوشيدني مانند گوشت، نان و شيريني و حلوا بود .
در آيينهاي ايران باستان براي هر مراسم جشن و سرور آييني، خواني ميگستردند که بر آن افزون بر آلات و ادوات نيايش، مانند آتشدان، عطردان، بخوردان، برسم و غيره، برآوردهها و فرآوردههاي خوردني فصل و خوراکهاي گوناگون، از جمله خوراک مقدس و آييني ويژهاي که آن را «ميزد» ميناميدند، بر سفره جشن مينهادند. ايرانيان گاه شب يلدا را تا دميدن پرتو پگاه در دامنهٔ کوههاي البرز به انتظار باز زاييدهشدن خورشيد مينشستند./118
انتهای پیام/