جنيفر وگنر، مدير بخش مصرشناسي موزه پنسيلوانياي آمريکا گفت: مصريان باستان معمولا از حيوان‌هايي همچون گربه، تمساح و پرندگان که سمبلي از خدايان آنها بودند نگهداري مي‌کردند اما، نگهداري سگ در متون تاريخي به عنوان چنين سمبلي نزد مصريان ديده نمي‌شود. تنها خدايي که ظاهري شبيه به سگ‌ها دارد، آنوبيس است که آنهم شغال بوده است.
وي افزود: به احتمال زياد اين فرد، علاقه زيادي به حيوان دست آموز خود داشته و از اينرو پس از مرگ آن را به همراه وي دفن کردند.
وگنر خاطرنشان کرد: مصريان علاقه زيادي به نشان دادن تصوير سگ‌هايشان روي سنگ تابوت‌ها داشته و معمولا آنها را با قلاده‌اي بر گردن و به حالت نشسته زير پاي صاحبان خود مي‌کشيده و نام آنها را نيز مي‌نوشتند. اسم‌هايي که معمولا به نام شجاع، بادشمالي، مطمئن و ديگر اسامي ذکر شده‌اند.
به گفته باستان‌شناسان سلاطين مصري حيوانات دست آموز خود را بسيار دوست داشتند، به عنوان مثال مي‌توان مجسمه فرعون اينتف واهانخ دوم به همراه سه سگش به نام‌هاي غزال، مشکي و تازي را همچنان زنده ديد و تصاويري از کلئوپاترا به همراه گربه‌هايش نيز از جمله نقاشي‌هاي ماندگار به شمار مي روند.
باستان‌شناسان، معتقدند شکل ظاهري و سن اين سنگ نشان مي‌دهد که کشته شده و با صاحب خود دفن گرديده است. اگر چه اين روش در زمان امروز بي رحمانه به نظر مي‌رسد، اما مردم آن دوره به خاطر عقايد خود دوست نداشتند در عالم ديگر تنها باشند./109
انتهای پیام/
