آب اين چشمه گوگردي بوده و از دامنه کوهي به نام کوه آوباد جوشان است . ضلع شمالي اين منطقه،دشت باير و وسيعي قراردارد که بخشي از آن به صورت ني زار و بخشي به صورت شوره زار است .
دشت در دو قسمت شرق و غرب گسترده شده که در بخش هاي شرقي زمين‌هاي کشاورزي نيز وجود دارد و در بخش غربي زمين تقريباً به صورت سنگ لاخي است .درضلع جنوبي منطقه کوه آوباد واقع شده که از نوع کوه هاي رسوبي است . آب چمشه گوگردي,از جمله آب هاي سنگين بوده و مورد مصرف کشاورزي است و از آب آن به عنوان آب شرب نمي توان استفاده کرد.
اين اثر به دوران صفوي تعلق دارد و نام آن برگرفته از نام منطقه اي است که در آن واقع شده است و احتمالا نام آن به اين دليل است که در فصول سرما همواره آب، به همراه بخار و گاز گوگرد از دل چشمه مي جوشد و به همين دليل در اصطلاح محلي به آب باد معروف شده است .
اين اثر در بهار 1388 توسط کارشناسان باستان شناس اين اداره شناسايي و اقدامات ثبتي آن مهيا شده است و هم اکنون پس از طي مراحل و تشريفات قانوني به شماره 7690 درفهرست آثار ملي ايران جاي گرفته است .
ارتفاع بنا ار سطح زمين هاي اطراف 5/2متر و قطر سازه 3متراست. بنا داراي پلان مدور و پوشش سقف گنبدي شکل است. بنا ساخته شده از سنگ لاشه و ملات ساروج است و داراي يک در گاه ورودي در ضلع جنوبي است .در ضلع غربي و جنوب غربي دو دريچه ورود و خروج آب تعبيه شده است .
ورودي داراي سر در با طاق هلالي است . اين اثر در حال حاضر نيز داراي کاربري خدماتي است و عشاير منطقه از آن استفاده مي کنند و پوشش سطح بيروني اثر گويايي آن است که,احتمالا در گذشته مرمت هايي بر روي اين اثر انجام شده است .
/104
انتهای پیام/
