به گزارش ميراث آريا (chtn) نويسنده در اين مقاله کوشيده است تا معناي فوت‌شده‎اي از «فضل» را ارائه دهد که شاعران و نويسندگان پارسي به کاربرده‌اند اما در فرهنگ‌ها اثري از آن معنا ديده نمي‎شود.

پارسي‌فر در ادامه، با اشاره به حديث نبوي «العلم‌ ثلاثه و سوي ذلک فهو فضلٌ: آية محکمة، او سنّة قائمة، او فريضة عادلة»، نوشته است که شاعران و نويسندگان فارسي، گاهي علم را در محدودة علوم قرآني و شرعيات و مطابق تعريفي که از علم در اين حديث شده است به کار بسته‌اند و فضل را در معناي ديگر علوم رايج روزگار به‌ ويژه علوم انساني مانند شعر و لغت و صرف و نحو ديده‌اند. همچنين در اثناي اين مقاله، ضبط نادرست يک بيت در لغت‌نامه نيز تصحيح شده است./122

انتهای پیام/