به گزارش ميراث آريا(Chtn)،‌ اين جنين‌ها متعلق به گونه‌اي دايناسور به نما ماسوس پونديلوس از خانوداه پروسوروپودس‌ها بوده که جد يکي از غول آسا‌ترين دايناسورهاي گياه خوار به نام سوروپود، که به دليل گردن و دم دراز خود از شهرت خاصي برخوردار شده اند، به شمار مي‌رفته است.

محققان در صددند بااستفاده از اين يافته و بررسي‌ آن ساختار ژنتيکي دايناسورهايي را که اول بار بر کره زمين قدم نهاده بودند را به دست آورند.

باستان‌شناسان با اشاره به اينکه، اين جنين‌ها، در نوع خود از قديمي‌ترين آثار کشف شده در ميان تمامي مهره‌داران به شمار مي‌روند، آنها را پنجره‌اي به سوي شناخت تاريخ جديدي از نوع تکامل دايناسورها قلمداد کرده اند.

گفتني است سر جنين‌ها در مقايسه با سر ماسوس پونديلوس‌ها ي بالغ که در حدود پنج متر طول داشته و از سرهايي کوچک و گردني دراز برخوردار بودند، بزرگتر به نظر مي‌رسيد که نشان مي‌داد اين گونه حيوانات در مدت زمان تکامل خود تغييرات مختلفي داشته اند.

ديرينه‌شناسان معتقدند، بدن نحيف جنين‌ها نشان مي‌داد که آنها نيز همچون نوزدان انسان، در زمان تولد نيازمند مراقبت مادري بودند و به عقيده دانشمندان، اسکلت‌هاي به دست آمده به نوعي نشان از اولين مراقبت‌هاي مادرانه در ميان جانداران ما قبل تاريخ مي‌دهد./109

انتهای پیام/