اين بزرگراه رومي، خاکريزهايي به عرض 85 فوت و ارتفاعي بيش از 15 فوت داشته و از جاده‌اي پهن که در کناره‌هاي آن حفره‌هايي عميق وجود داشته برخوردار بوده است.
باستان‌شناسان اين جاده را يکي از نخستين راه‌هاي مهندسي ساز در اين کشور دانسته اند که به دليل قرار گرفتن در پوشش متراکمي از درختان به رغم برخورداري از عوارض مرتفع، شناسايي نشده بود.
گفتني است اين بزرگراه که به عقيده کارشناسان بزرگترين جاده رومي کشف شده در بريتانيا محسوب مي‌شود، مدت زمان کوتاهي پس از فتح بريتانيا توسط ارتش روم در قرن اول ميلادي ساخته شد تا رفت و آمد روستاييان ساکن در مناطق اطراف را تسهيل بخشد./109
انتهای پیام/
