«عباس اردکانيان» با اشاره به تجربيات شخصي خود در اين رابطه گفت: بنده بار‌ها در تاکسي يا اتوبوس از زبان مردم شنيده‌ام که بمحض شنيدن صداي آژير خودروهاي امدادي مي‌گويند اين خودرو در ماموريت نيست و فقط براي سريع‌تر رفتن از آژير استفاده مي‌کند.
اين استاد دانشگاه وجود چنين طرز تفکري در ميان شهروندان تهراني را ناشي از همان مسئله عدم توانايي تجزيه و تحليل وقايع دانسته و تصريح کرد: اين گونه افراد براي لحظه‌اي با خود فکر نمي‌کنند که شايد در داخل آمبولانس واقعا مريضي بد حال وجود داشته باشد يا خودروي آتش نشاني واقعا براي رسيدن به حادثه‌اي آژير مي‌کشد.
البته «اردکانيان» در اين ميان تمام نهاد‌هاي فرهنگ‌ساز را در اين مساله مقصر دانسته و پيکان انتقادش را فقط به سمت نهاد‌هاي آموزشي نشانه نمي‌رود. او در اين باره گفت: اين آموزش‌ها علاوه بر مدارس بايد در قالب رسانه و در اوقات فراغت دانش‌آموز ابتدايي هم به او آموزش داده شود که در کشور ما در اين زمينه هم مشکلاتي وجود دارد.
اين جامعه‌شناس با اطلاق عنوان «ناباوري اجتماعي» به اين طرز تفکر خاطرنشان‌مي‌کند: در کشوري مثل ژاپن حتي با ساخت انيميشن‌هايي به کودکان پديده‌هاي اجتماعي را آموزش مي‌دهند اما همان انيميشن‌ها در کشور ما براي گروه سني نوجوان پخش مي‌شود و نتيجه‌اش هم عدم سازگاري اين افراد در بزرگسالي با وقايع اينچنيني است.
/118
انتهای پیام/