«موهان سينگ لاما»، از باستان‌شناسان موسسه باستان‌شناسي نپال عنوان کرد: آثار اين منطقه متعلق به دوره پيش از تاريخ و يا پيش از ميلاد است و مربوط به زماني مي‌شود که اقوامي از تمدن‌هاي چين و دره سند از طريق نپال به هند و تبت مسافرت کردند.
وي افزود: مردگان معمولا در غارها و همراه با جواهر و لوازم خانگي دفن مي‌شدند؛ باستان‌شناسان نيز در کاوش‌هاي خود به تابوت‌هايي دايره‌اي برخورد کردند که زير خراوارها طلا و لوازم خانگي مدفون شده بودند.
اين کارشناس همچنين خاطرنشان کرد: حجم گسترده اين گونه عتيقه‌جات در اين غارها باعث شد تا سارقان آثار باستاني به غارت اين منطقه بپردازند؛ امري که طي دو سده گذشته، يکي از مهم‌ترين راه‌هاي امرار معاش ساکنان منطقه بوده است.
به گزارش ميراث آريا، علاوه بر مقبره‌ها آثار ديگري نيز در اين غارها به دست آمد که هزاران صفحه از متون مذهبي به زبان تبتي، سنگ‌نگاره‌ها، مجسمه‌هاي بودا و نقاشي‌هاي ديواري گوناگون از آن جمله‌اند.
گفتني است باستان‌شناسان با توجه به لايه‌هاي باستاني موجود در اين منطقه عنوان کردند، سابقه زندگي در دره «موستانگ» به 10هزار سال پيش برمي‌گردد.
/109
انتهای پیام/
