«کوروش محمدخاني» با اشاره به اين که در اين محدوده ساختارهاي معماري متعدد، کوره‌هاي ذوب فلز و کوره‌هاي پخت سفال آشکارسازي شدند، افزود: همچنين در محدوده‌اي در شمال گورستان، مکان گورهاي بسياري شناسايي شدند و با شناسايي اين بناها و آثار، قسمتي از نقشه معماري شهر سوخته بدون کاوش مشخص شد.
وي خاطرنشان کرد: اين بررسي‌ها به منظور مطالعه و شناسايي سيستم شهرسازي شهرهاي هخامنشي در اين محوطه به عنوان تنها محوطه دوره هخامنشيان که اطلاعاتي از زندگي مردمان عادي آن دوران را در اختيار پژوهشگران و باستان‌شناسان قرار مي‌دهد، صورت گرفت.
اين متخصص آرکئوژئوفيزيک تصريح کرد: دهانه غلامان در 2 کيلومتري روستاي قلعه‌نو از توابع شهرستان زهک و 45 کيلومتري شرق شهرستان زابل واقع شده که اين محوطه در بين سال‌هاي 1341 تا 1344 توسط يک گروه باستان‌شناس ايتاليايي به سرپرستي «امبرتو شراتو» شناسايي و کاوش شد و در آن 27 ساختمان و محدوده‌اي تقريبي از شهر هخامنشي کشف شد.
وي با بيان اين که از سال 1379 تا 1384 نيز محوطه توسط «دکتر سيدمنصور سيدسجادي» کاوش شد، افزود: بر اساس پژوهش‌هاي ايران‌شناسان و باستان‌شناسان اين مکان يکي از ساتراپ‌هاي زمان هخامنشيان بوده و پايتخت درانگيانا يا درانجاناي هخامنشي بوده است؛ اما تا کنون اين مهم به اثبات نرسيده بود که با کشف کاخ هخامنشي در طول بررسي‌هاي آرکئوژئوفيزيک در دهانه غلامان امروز ما به طور يقين مي‌توانيم اين ساتراپ‌نشين زمان هخامنشي را درنگيانا يا زرنگي بناميم که در کتيبه‌هاي هخامنشي از آن نام برده شده است.
محمدخاني يادآور شد: علاوه بر اين کاخ، طي بررسي‌هاي انجام شده 18 ساختار جديد ديگر در دهانه غلامان آشکارسازي شد و مطالعه بر روي منابع آب و کانال‌هاي آب در دهانه غلامان از ديگر فعاليت‌هاي انجام شده در اين بررسي‌ها بود.
خاطرنشان مي‌شود؛ اين بررسي‌ها با حمايت پژوهشکده باستان‌شناسي کشور، اداره کل ميراث فرهنگي استان، پايگاه پژوهشي شهر سوخته و دهانه، اداره ميراث فرهنگي زابل، دانشگاه ليون فرانسه و موسسه باستان‌شناسي فرانسه در ايران انجام شد.
122/
انتهای پیام/
