به گزارش ميراث آريا(chtn)، به نقل از روابط عمومي اداره‌کل ميراث‌ فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان چهارمحال و بختياري ، «مژگان رياحي» مدير‌کل ميراث فرهنگي اين استان گفت: ترانه‌هاي شکار به عنوان يکي از رايج‌ترين گونه‌هاي ادبيات عاميانه از جايگاه و اهميت ويژه‌اي در اين فرهنگ برخوردار بوده و با توجه به اهميت صيد و صياد در فرهنگ، اين قوم بررسي و ثبت اين ترانه‌ها که ريشه در فرهنگ غني قوم بختياري دارد، مي‌تواند آن‌ها را از خطر فراموشي نجات دهد.

وي با بيان اينکه اين اشعار بيشتر از فرهنگ عامه و فولکوريک اين منطقه سرچشمه گرفته و سينه به سينه به نسل امروز منتقل شده است، افزود: اين اشعار في البداهه و توسط زنان و مردان محلي سروده شده به گونه‌اي که معمولاً بيتي که سروده ميشد منبع الهامي براي سرودن اشعار ديگر بوده و اين ابيات به طور کامل متأثر از ادبيات و فرهنگ شکار در اين استان هستند.

رياحي نمونه‌اي از اشعار شکار رايج ميان مردم استان چهارمحال و بختياري را به نحو زير بيان کرد:
ار اخوي زني زدار بلندون سه ماهه پاهيز تا ده روز زمسدون
اگر مي خواهي شکار خوب انجام دهي موسم آن سه ماه پائيز تا روز دهم زمستان است.

در اين بيت وقت و زمان مناسب شکار به خوبي و درستي آورده شده است. چرا که وقت شکار از اول پائيز تا روز دهم دي ماه مي باشد.

صيادونه کونه بکنيم بهر چو نو به نوصياد بدين نکنه قهر
اي صيادها کوه را تقسيم کنيم، و قسمتي که از همه بهتر است به صياد تازه کار بدهيم تا قهر نکند.

يادآور مي‌شود؛ ميراث معنوي شکار به شماره 505 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده است.
الف/124

انتهای پیام/