اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی، پرونده پیشنهاد ثبت چنارهای کهنسال پیر مردان شاه، با قدمت حدود 300 تا 350 سال در فهرست میراث طبیعی ملی را تهیه کرد.

به گزارش روابط عمومی و امور فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی، علی شریعتی منش معاون میراث فرهنگی استان گفت: چنارهای کهنسالی در مجاورت قدمگاه پیر مردان شاه در شهرستان قاین، بخش نیمبلوک، 5 کیلومتری شهر خضری دشت بیاض، محور خضری به روستای علی زنگی واقع شده اند.

وی افزود: این چنارها در موقعیت جغرافیایی 662670 متر شمالی و  3758738  متر شرقی قرار گرفته اند. از سمت شمال به ارتفاعات و نهر آب، از جنوب به جاده دسترسی، از شرق به زمین های کشاورزی و اراضی ملی واز سمت غرب به ارتفاعات دره محدود می شوند.

وی گفت: دره سرسبز پیر مردان شاه از گردشگاه ها و زیارتگاه پیر مردانشاه از اماکن مقدس این منطقه به شمار می آیند، اهالی محل بر این باورند که حضرت خضر ضمن عبور از این منطقه از این زیارتگاه گذشته اند. این مکان خالی از سکنه است تا قبل از سال 1347 مردمی در این منطقه زندگی می کرده اند که کار اصلی آنها کشاورزی و دامپروزی بوده، بعد از زلزله و تخریب روستا، بازماندگان از زلزله از روستا کوچ کرده و در دیگر مناطق سکنی گزیده اند.

معاون میراث فرهنگی استان خراسان جنوبیذاذعان داشت: در این محل دو درخت چنار کهنسال در راستای شمال – جنوب قرار دارند. در سمت غرب درخت های کهنسال، تراسی وجود دارد که سطح آن سیمان شده و در یک سمت آن در جهت شمال – جنوب نهر آب روستا و در طرف مقابل، درخت های کهنسال قرار دارند. در جهت شرق به دلیل خاک برداری، ریشه های درخت بیرون زدگی داشته و کاملاً قابل مشاهده اند. سیمان تراس مقابل از عوامل محدود کننده حیاتی این درخت ها است. درخت شماره 1 به سمت جنوب قطورتر و قطر ساقه آن 54/2 متر و محیط تنه آن 8 متر است. وسعت تاج آن 56/127 متر مربع، این درخت 18 متر ارتفاع دارد.

شریعتی منش افزود: درخت شماره 2 در سمت شمال قرار دارد، ساقه درخت در ارتفاع 70/1 متر منشعب شده است. شاخه انشعاب یافته جنوبی محیطی برابر 10/2 متر و شاخه شمالی که در وسط دچار پوسیدگی و تخریب شده محیطی برابر 30/2 متر دارد.

وی ادامه داد: وسعت تاج درخت شماره 2 برابر 7/183 متر مربع می باشد. محیط کلی تنه درخت 5/4 متر است. این درخت 17 متر ارتفاع دارد.

وی خاطر نشان کرد: این درختان کهنسال بعد از زلزله همچنان پابرجا مانده اند و تمام شرایط محیطی و اقلیمی از جمله سیلابهای موجود در منطقه را بخوبی تحمل کرده اند به همین سبب بسیار ارزشمند بوده و قابل احترام هستند. دخیل های زیادی که بر شاخ و برگ این درختان وجود دارد خود گویای این مسئله است. بنابراين اقدام جهت ثبت این اثر در فهرست میراث طبیعی ملی می تواند برنامه های مدیریتی و حفاظتی مناسبی را در پی داشته باشد.

انتهای پیام/