به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، محمد فرجامی سرپرست هیأت کاوش در محوطه باستانی کهنک سربیشه با اعلام این خبر تصریح کرد: ترانشه کاوش آموزشی به ابعاد 10×10 متر در بخش های میانی محوطه متمایل به سمت جنوب محوطه ایجاد شدکه با ادامه کار به دلیل وسعت زیاد ترانشه، ابعاد آن به 5×10 کاهش یافت.
به گفته وی،در این کاوش دانشجویان باستان شناسی دانشگاه بیرجنددر 2 گروه تقسیم شده و هر گروه در یک بخش 5×10 متر مشغول به کار شدند.
فرجامی خاطر نشان ساخت که در کاوش های صورت گرفته در این ترانشه سازه های معماری مربوط به قرون سوم و چهارم هجری و دوران میانه اسلامی و قطعات سفال مربوط به این دوران به دست آمده است.
این باستان شناس تصریح کرد:با توجه به کاوش های انجام شده می توان گفت اولین استقرارهای ایجاد شده در این محوطه استقرارهای دائمی وثابت مربوط به قرون سوم و چهارم هجری بوده که بعداز مدتی تخریب و در بخش های میانی محوطه، سازه های مربوط به قرون میانی اسلامی ایجاد شده است.
به گفته فرجامی، در سونداژ لایه نگاری که در بخش جنوبی ترانشه 10×10 متر ایجاد شده بین لایه استقراری اولیه ولایه های معماری مربوط به قرون میانه اسلامی یک وقفه زمانی مشاهده می شود که بر روی این لایه سازه های دوره سلجوقی ایجاد شده است.
سرپرست هیأت کاوش در محوطه باستانی کهنک سربیشه اظهار داشت: باپایان استقرار در دوره سلجوقی کم کم محوطه دچار رکود شده و سکونتهای فصلی یاموقت تنها در بخش های غربی محوطه مشرف به روستای کهنک ایجاد و از زمین بخش های شرقی ومیانی محوطه به عنوان زمین کشاورزی استفاده شده است.
به گفته این باستان شناس، در دوره های پایانی استقرار استحکاماتی در بلندترین بخش محوطه یعنی تپه ای که در بخش غربی وجود دارد ایجادشده که تا اواخر دوره تیموری سرپابوده و بعداز این دوران قلعه دچار تخریب شده است.
فرجامی تصریح کرد: در بررسی های سطحی در این محوطه آثار سازه های معماری مربوط به قرون میانی اسلامی خرابه های یک آسیاب مربوط به دوره قاجار نشانه های وجود دو کوره آجرپزی در محدوده قابل مشاهده است.
انتهای پیام/
