دفتر کودک و نوجوان پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به مناسبت هفته پژوهش با همکاری کمیته بین المللی موزه ها (ایکوم) کارگاه آموزشی قصه گویی درموزه ها را با حضور قصه گویان ،اعضای مروج کتابخوانی ، راهنمایان موزه و کارشناسان میراث فرهنگی برگزار کرد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ،پوپک عظیم پور از اعضای هیات علمی دانشگاه تهرا ن در رشته نمایش های عروسکی اولین مدرس این کارگاه گفت :روایت گری و قصه گویی بخشی از میراث فرهنگی نیاکان ما است که به صورت شفاهی و با آیین قصه گویی به نسل های بعدی منتقل شده و به ما رسیده است.
وی به لالایی ها اشاره کرد که نخستین روایت های شفاهی یک قوم هستند .درلالایی ها سنتها ،آداب و رسوم ، پوشاک ، خوراک ، معماری و در چند خط و در چند دقیقه به شنونده منتقل می شود.
عظیم پور همچنین به مفهوم و ارزش روایتی که عروسک سازان بومی مطرح می کنند ، اشاره کردوگفت :عروسک سازان بمی عروسکهای خودرا باروایات و قصه های زندگی خودشان می سازند و علت تاثیرگذاری این عروسک ها هم داشتن قصه های مخصوص به آنها است.
مسعود ناصری رئیس موزه عروسک های ملل و عضوشورای کتاب کودک درموردساختارها و شاخصه و استانداردهای قصه گویی درموزه های جهان گفت :در بسیاری از کشورها بانک قصه و قصه گویی وجود دارد .
وی افزود: قصه گوهادر تیپ ها و مدل های گوناگون دارای سبک و روش مخصوص هستند و درموزه های مختلف از روش قصه گویی برای آموزش انواع مفاهیم برای کودکان استفاده می شود.
احمد محیط طباطبایی نیز در سخنانی با اشاره به اهمیت قصه و روایت درمتن ساده زندگی و فرهنگ ایرانی گفت : در زمان های قدیم پدرها و مادرها برای القای مفاهیم آموزشی به کودکان از قصه استفاده می کردند.
وی افزود: بزرگان قوم نیز برای حل اختلافات فامیلی و مشکلات خانوادگی و پدران نیزبرای بیان تجربیاتشان به فرزندان از زبان قصه استفاده می کردند.
وی گفت : فیلم و تئاتر هم نمونه های دیگر قصه هستند که امروزی شده اند اما هیچ روشی نمی تواند جای بیان احساسات انسانی با زبان قصه را بگیرد قصه روشی انسان محوراست که فقط در نزد بشر وجوددارد.
دربخش دیگری از این کارگاه لیلا کفاش زاده مسئول دفتر آموزش و پژوهش کودک و نوجوانان به بیان تجربه های قصه گویی درموزه های ایران پرداخت.
وی نمونه های عملی و اجرایی از قصه های متناسب با فضای موزه ها را درمحیط کارگاه ارائه کرد.
کفاش زاده با تاکید بر سه رکن اصلی قصه گویی که شامل قصه ، قصه گو و مخاطب است گفت : این سه رکن اصلی در موزه ها به هم گره خورده و به هم تنیده شده اند.
وی گفت :قصه در موزه روایت اشیا ،تاریخ و میراث فرهنگی است ، قصه گوها راهنمایان موزه و موزه داران هستند ومخاطبان کودکان ،معلمان و والدین آنها هستند که می توانند پیام منتقل شده توسط قصه را دریافت کرده و به نسل بعد می رسانند.
وی نمونه هایی همچون قصه آواز در مزرعه درموزه موسیقی ، زال و رودابه در موزه علوم پزشکی ، پیرزن خردمند و سه قصه آمبرتو اکو در موزه علوم ، هفت خوان رستم در رضا عباسی ، دولاک پشت تنها و درختی که کلاغ نداشت در موزه فرش ، طوطی و بازرگان و فقیر روزی طلب در موزه ملک ، شازده کوچولو و یونس درموزه صلح ، قصه های فیلیکس در سعدآباد،گیلگمش درموزآبگینه و سفالینه را به همراه گروه قصه گویی رازگردونه به صورت عملی درکارگاه ارایه کرد.
انتهای پیام/
