به گزارش روابط عمومي، اداره کل ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري يزد معاون میراث فرهنگی این اداره کل عنوان کرد: دامداری سنتی منطقه ندوشن باقیمانده و ادامه فعالیتهای دامپروری و عشایری فلات ایران است و براساس بررسی های به عمل آمده و از روی نمونه سفال های منطقه هارونی، تاریخچه آن حداقل تا دوره سلجوقی مسجل می باشد که شروع آن براساس داده های باستان شناختی به هزاره هشتم قبل از میلاد دوره بزمرده تپه علی کش دهلران بازمی گردد.
محسن ذاکری نیا افزود: این فعالیت در حقیقت پشتوانه اقتصادی هفتاد درصدی جمعیت ده هزار نفری منطقه ندوشن به حساب می آید یا به عبارتی استقرار در شهر ندوشن و توابع براساس زندگی بر پایه دامداری سنتی صورت گرفته و ادامه دارد.
وی خاطرنشان ساخت: باتوجه به شدت یافتن فعالیتهای اکتشاف و استخراج معادن درعرصه منابع طبیعی مهمترین تهدید درحال حاضر تخریب عرصه تعلیف دامها به شمار می رود که این مساله به صورت بنیادین فعالیت دامداری سنتی یا مرتعی را تهدید می کند.
این مقام مسئول عاری بودن این فعالیت از تولید آلودگی زیست محیطی، تولید مواد غذایی فاقد هرگونه افزودنی غیرطبیعی و کاملاً سالم و عمدتاً دارویی، تولید با استفاده از منابع طبیعی تجدیدپذیر بدون آسیب رساندن به طبیعت، مفید بودن فعالیت برای طبیعت به دلیل تأمین کود مورد نیاز بوته های موجود، پوشش اطلاعاتی بخش وسیعی از حوزه استان های یزد، اصفهان و فارس که فاقد مراکز جمعیتی و جاده اصلی می باشند در بخش های مختلف باتوجه به حضور پراکنده دامدران را از جمله ارزش های شاخص و منحصر به فرد این فعالیت دانست و خاطرنشان ساخت: فعالیت دامداری ضمن اقتصادی بودن، در صورت عدم وجود، مقدمه ای است بر نابودشدن مراتع و پوشش گیاهی این بخش که وزش بادهای توام با گردو غبار و برهم ریخته شدن اوضاع زیست محیطی بخش وسیعی از دشت یزد، اردکان دور از انتظار نیست و از طرفی پوشش گیاهی باعث جذب و نفوذ آب به داخل زمین نهایتاً به علت مشرف بودن به دشت یزد اردکان منجر به تغذیه سفره دشت مذکور می شود که در صورت نابودی این بخش هم آسیب زیادی خواهد دید.
انتهای پیام/
