به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، جعفر مهر کیان سرپرست هیأت کاوش دره شمی با بیان این مطلب تصریح کرد : در تمامی ایام نوروز اعضای گروه به کار کاوش در محوطه مشغول بودند .
او حضور مردم و علاقه ای که برای تماشای آثار معماری کشف شده در جریان حفاری ها از خود نشان می دادند را برای ادامه کار امید بخش دانست .
این باستان شناس با بیان اینکه در کاوش های صورت گرفته در کل چندار به آٍثار معماری منحصر به فردی دست یافته ایم که نباید به حال خود رها شوند تصریح کرد : از این رو این فصل از کاوش را می توان کاوش نجات بخشی نامید.
وی افزود: وجود محوطه های باستانی گسترده در دره شمی و لزوم دستیابی به دوره کمتر شناخته پارتی باعث شده کاوش های مستمری در این منطقه شکل گیرد که کشف سکوهای آیینی، گورهای زیرزمینی، تکه های سفال، تختگاه، درب سنگی، پوشش خرپشته ای درگاه، سازه های معماری تمام سنگی و... نمونه ای از آنهاست.
وی با اشاره به ساختارهای معماری کشف شده در این محوطه تاریخی گفت: به دلیل اینکه این محوطه هنوز تملک نشده، حفاری ها را در مناطق غیر کشاورزی متمرکز کرده ایم.
او افزود: در این محوطه باستانی با سنگ های انباشته ای مواجهیم که سازه های بدوی ساخته شده زیر آنها به نظر نمی رسد متعلق به افرادی باشد که ما به دنبال کشف جلوه هایی از فرهنگ آنها هستیم.
این باستان شناس با اشاره به نحوه قرار گیری تکه های سنگ در سراسر محوطه که گویی به یکباره پاشیده شده اند تصریح کرد: شاید این نحوه قرار گیری سنگها از یک رویداد تاریخی مانند فروپاشی حکومت الیماییان در دوره ساسانی حکایت می کند.
مهرکیان افزود: دره شمی دامنه های کوه بی لوا در کرانه باختری تا خشک رود شمی در سوی خاوری و آب روهایی در شمال و جنوب گستره ای که یک مثلث را تشکیل می دهد در بر می گیرد.
وی تصریح کرد: این گستره که هسته های دیگری را در پیرامون خود جای داده قلمرویی باستانی است که بنا به شواهد تاریخی دوره اشکانیان را که در خوزستان باید دوره الیمایی بدانیم در بر می گیرد و ما در آن با فرهنگی آشنا می شویم که با داشتن ویژگی های خاص بومی از ایلامیان ،سلوکیان و پارتها بهره گرفته است.
\n
انتهای پیام/
