به‌گزارش میراث آریا به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری خراسان جنوبی، سیداحمد برآبادی مسئول حوزه پژوهش این اداره‌کل، امروز 23 اسفند، با بیان این مطلب اظهار کرد: «برای اجرای این مراسم، داخل کوزه‌های کهنه و قدیمی، که آب از آن تراوش نمی‌کند و سرد نمی‌شود یا به‌مرور زمان و استفاده طولانی از آن، داخلش را جلبک گرفته و دیواره آن سبزرنگ شده است، چند تکه زغال به‌نشانه سیاه‌بختی، کمی نمک به‌نشانه شورچشمی و یک سکه به‌نشانه تنگ‌دستی می‌اندازند و سپس کوزه را به‌دور سرِ خود و افراد خانواده می‌چرخانند و از سردر حیاط خانه به‌داخل کوچه می‌اندازند و هم‌زمان این شعر را می‌خوانند که ”غم برو! شادی بیا!/ محنت برو! روزی بیا!“»
برآبادی گفت: «مردم در گذشته بر این باور بودند که با شکسته شدن این کوزه، بلا و بیماری از این خانواده دور خواهد شد و در پایان هم کوزه‌ای نو و تمیز را از چشمه آب می‌کردند و به خانه می‌آوردند.»
این مراسم در سال 1391 در فهرست میراث ملی ناملموس کشور به‌ثبت رسید.
انتهای پیام/
