به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از خبرگزاری مهر، یگان حفاظت از میراث‌فرهنگی شامل نیروهای قراردادی و سربازی می‌شود که به‌کمک کارشناسان و باستان‌شناسان سازمان میراث‌فرهنگی می‌آیند تا بتوانند از میراث‌فرهنگی و تاریخی کشور حفاظت کنند؛ هرچند که برای آن‌ها مأموریت‌هایی ازجمله مسائل مربوط به گردشگری و صنایع دستی نیز پیش‌بینی شده است اما مهم‌ترین وظیفه آن‌ها همان است که در ابتدای عنوان این یگان آمده است یعنی همان حفاظت از میراث‌فرهنگی.
اما محدودیت نیروهای یگان حفاظت از میراث‌فرهنگی در ۳۱ استان کشور موجب شده تا آن‌ها در حفاظت از هزاران محوطه، بنا، تپه، آثار و موزه‌ها مشکلاتی داشته باشند؛ چه به‌لحاظ نیرو چه به‌لحاظ داشتن امکانات و تجهیزات حفاظت یا حتی توان مالی. این مسائل موجب شده تا سازمان میراث‌فرهنگی و فرمانده یگان حفاظت در کشور تصمیم بگیرد با فرهنگ‌سازی از مردم بخواهد به کمکشان بیایند و خود از میراث‌فرهنگی و بناهای تاریخی کشور حفاظت کنند.
در این میان، یکی از افرادی که موفق شده تا با روی گشاده مردم را دعوت به حفاظت کند فرمانده یگان حفاظت از میراث‌فرهنگی سیستان‌وبلوچستان است.
سرگرد علی اکوان، در استانی به‌پهناوری سیستان‌وبلوچستان، با آثار و بناهای تاریخی که هر کدام فاصله‌شان با دیگری کیلومترهاست نیروهایی دارد که وظیفه‌شان حفاظت از میراث است در این میان «شهر سوخته» که شهرت جهانی پیدا کرده و در فهرست میراث یونسکو به‌ثبت رسیده دارای بیشترین تعداد نیروست؛ بعد از آن هم «کوه خواجه» نیروهای یگان زیادی دارد.
اکوان به مساجد و روستاها می‌رود و در میان مردم غذا می‌خورد و با آن‌ها مانند خودشان نشست و برخاست می‌کند. او به‌واسطه اینکه چند سالی معلم حق‌التدریس بوده توان زیادی در برقرار کردن روابط عمومی و صحبت کردن دارد و با شوخ‌طبعی همه اقشار جامعه را در این استان به‌سمت خودش می‌کشاند. او می‌داند که اگر رابطه خشک و رسمی را به رابطه‌ای صمیمی تبدیل کند، حتماً پاسخ مثبتی می‌گیرد؛ به همین دلیل است که با ورود به بطن جامعه سیستانی‌ها و بلوچ‌ها توانسته توجه و همکاری آن‌ها را برای حفاظت از بناها جلب کند. مردم روستاها گاهی از یاد می‌برند که او یک نظامی است. اکوان با آن‌ها هم‌کلام و هم‌غذا می‌شود، مانند آن‌ها حرف می‌زند و فضای رسمی و خشک میان خود و آن‌ها را از بین می‌برد. همین باعث می‌شود که مردم باب رفاقت و صمیمیت را باز ببینند و به خواسته‌هایش احترام بگذارند.
این فرمانده حفاظت از میراث‌فرهنگی نتیجه این رفتار را بهمن ۹۵ مشاهده کرد، وقتی که مردم روستای نزدیک به یک تپه باستانی در شهرستان زهک تمام شب را بیدار ماندند تا ۷ نفر از حفاران غیرمجاز و سرسخت را که قصد تخریب این محوطه تاریخی را داشتند دستگیر کنند و تحویل مراجع قضایی بدهند.
این یکی از بهترین اتفاقاتی است که سرگرد اکوان در طول ۱۸ ماهی که به استان آمده مشاهده کرده است. او قبل از این معاون اجتماعی نیروی انتظامی شهرستان زاهدان بوده و به‌مدت ۱۷ سال خدمت کرده و حالا جزئی از نیروهای حافظ میراث‌فرهنگی شده است.
او که لیسانس الهیات دارد در گفت‌وگو با «مهر» می‌گوید: «وقتی سربازان و نیروها را می‌بینم که با کمترین امکانات از میراث‌فرهنگی استان حفاظت می‌کنند ناراحت می‌شوم، چون نمی‌توانیم امکانات بیشتری به آن‌ها بدهیم. از دست ما هم کاری برنمی‌آید. فقط می‌توانیم مساعده بدهیم. با تدبیر سردار رحمت‌اللهی، فرمانده یگان حفاظت از کشور، هر سه ماه یک بار می‌توانیم به آن‌ها کارانه بدهیم، کارانه‌ای که قبلاً وجود نداشت. زمانی که با استان‌های دیگر صحبت می‌کنیم می‌بینیم که آن‌ها هم مشکلاتی مانند ما دارند.»
او می‌گوید: «استان سیستان‌وبلوچستان استان امنی برای گردشگران است. بخشی از وظیفه ما رسیدگی به وضعیت گردشگران داخلی و خارجی است. اگر اتفاقی برای گردشگران خارجی در استان بیفتد همه جهان متوجه می‌شوند و اگر اتفاقی برای گردشگر ایرانی بیفتد باز هم برای استان خوب نیست. در آن صورت دیگر نمی‌توان ذهنیت مردم را به استان تغییر داد. به همین دلیل، غیر از حفاظت از میراث‌فرهنگی باید به گردشگران استان نیز توجه کنیم. بنابراین مسئولیت ما ختم به میراث‌فرهنگی نمی‌شود.»
سرگرد اکوان درنظر دارد تا مشارکت مردمی را بیش‌ازپیش در استان پهناور سیستان‌وبلوچستان برای حفاظت از میراث‌فرهنگی و تأمین امنیت گردشگران داخلی و خارجی به‌کار گیرد؛ چون او معتقد است که مردم بیشتر از هر فرد و ارگان دیگری در قبال میراث‌فرهنگی و تاریخ خودشان دلسوزند.
انتهای پیام/
