گردشگری بیش از آنکه درآمدزا باشد اهداف دیپلماتیک کشورها را تأمین می‌کند و به‌دلیل آنکه با پدیده ارتباطات مرتبط است بی‌شک در پایش فرهنگی و دیپلماسی فرهنگی و اقتصادی تأثیرگذار است، در حدی که حتی برخی کشورهای مقصد گردشگری در بسیاری از موارد اختلافی با کشورهای دیگر مماشات می‌کنند تا از این رهگذر گزندی به درآمد حاصل از گردشگرپذیری‌شان نرسد. گردشگری امروز دیگر مانند گذشته فقط ابزاری برای تفریح محسوب نمی‌شود و هدف تنها رفتن از یک شهر به شهر دیگر یا یک کشور به کشور دیگر به‌منظور صرفاً تنوع آب‌وهوا نیست.
گردشگری ورزشی، گردشگری طبیعی، گردشگری حلال، گردشگری مذهبی، گردشگری سلامت و... همه و همه از زیرشاخه‌های گردشگری هستند که امروز در جهان جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده‌اند و بسیاری از مطالبات گردشگران را پاسخ‌گو هستند. ظرفیت‌ها و قابلیت‌های کشورهای مختلف جهان، از جهات مختلف و موقعیت جغرافیایی گرفته تا پتانسیل‌های منحصربه‌فرد، باعث شده تا برخی کشورها در زمینه‌های موردنظر پیشرو باشند. کشور ما از بسیاری جهات دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی است که نمونه آن در خیلی از کشورها یافت نمی‌شود، ازجمله این مزیت‌ها ظرفیت‌های حوزه سلامت است که در کشورهای اطراف نظیر آن وجود ندارد.
وجود چشمه‌های آب گرم و معدنی فراوان، دریاچه‌های نمک، لجنزارهای طبیعی و طبی و البته بیمارستان‌ها و پزشکان متخصص در رشته‌های مختلف و از همه مهم‌تر هزینه‌های پایین درمان برای گردشگران کشورهای مجاور و... باعث شده ایران از نظر گردشگری سلامت در زمره کشورهای هدف قرار بگیرد. وجود ظرفیت‌های ویژه در حوزه گردشگری سلامت در ایران به‌طور طبیعی بسترهای مناسب گردشگری را هم طلب می‌کند که ما در این حوزه همچنان ضعف داریم و تا نتوانیم امنیت سرمایه‌گذاری و سرمایه‌گذار را توأم با هم تأمین کنیم و سرمایه‌ها را به این سمت از اقتصاد بکشانیم همچنان ظرفیت‌هایمان دست‌نخورده باقی می‌مانند و از این نمد کلاهی برایمان ساخته نخواهد شد. کشور ما تنها کشور دارنده منابع آب‌های گرم درمانی و معدنی در دنیا نیست که دلخوش به انحصارگرایی در این منابع باشیم و با هر زیرساختی گردشگر را به‌سمت خود دعوت کنیم.
بنابراین برای توسعه گردشگری و بالطبع رسیدن به اقتصاد پایدار، نیازمند برنامه‌ریزی و ساخت هتل و اماکن اقامتی، تفریحی و درمانی است که در این بین دولت فقط می‌تواند تسهیل‌کننده و مشوق سرمایه‌گذاری و ساخت‌وساز در این حوزه باشد. تسهیلات بانکی با نرخ سود متناسب و متعارف در بین‌الملل به‌همراه بسته‌های تشویقی برای سرمایه‌گذاری در گردشگری سلامت با کمترین موانع بر سر راه سرمایه‌گذار می‌تواند راهکار توسعه گردشگری در حوزه سلامت باشد. تنها داشته‌هایمان برای رشد اقتصاد پایدار کافی نیست و با اتکا به این ظرفیت‌ها صرفاَ نمی‌توان منتظر تحرک اقتصادی شد و به اهداف اقتصاد مقاومتی و غیرمتکی به نفت دست یافت.
اگر اشتغال بزرگ‌ترین دغدغه دولتمردان، نظام، خانواده‌ها و جوانان کشور است چه راهی بهتر و باثبات‌تر از سرمایه‌گذاری در حوزه گردشگری با توجه به نیاز کشورهای مجاور می‌توان یافت؟ یکی از نیازمندی‌های کشورهای همسایه امروز حوزه درمان و سلامت است و ما این ظرفیت را برای ارائه خدمات داریم و فقط اراده ملی لازم است تا در کنار مشاغل صنعتی دیگر این رشته پُردرآمد اقتصادی هم به چرخه رونق وارد شود. ورود ارز به کشور و راه انداختن چرخه اقتصادی بدون‌شک رونق کسب‌وکار را به‌دنبال دارد و به‌ازای همین فعالیت است که می‌توان صنایع‌دستی، صنایع‌غذایی و... را راه انداخت.
ظرفیت‌های گردشگری سلامت نباید در حد پیش‌فرض باقی بماند بلکه به‌عنوان یک دغدغه باید در دستورکار قرار گیرد تا هم سرمایه‌گذار تمایلش به سپرده‌گذاری در بانک‌ها کاهش یابد و هم سرمایه‌گذار در راستای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و خروج از اقتصاد تک‌محصولی، اشتغال‌زایی را به‌شکل واقعی و عملیاتی رونق بخشد. باید به زیرساخت‌های گردشگری سلامت در شهرهایی که پتانسیل‌های خاص جذب گردشگران را دارند بیش‌ازپیش اهمیت داده شود و شهرهایی مانند مشهد که ظرفیت توسعه گردشگری سلامت را هم دارند به‌صورت پایلوت مدنظر قرار گیرند. ساخت بیمارستان‌های مجهز و تجهیزات پزشکی مدرن یکی دیگر از همین راهکارهایی است که می‌تواند به رونق گردشگری سلامت بینجامد.
*.کارشناس گردشگری
انتهای پیام/
