به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، زینب افضلی، سرپرست برنامه بررسی و شناسایی شهر سیرجان در دوران اسلامی و راه‌های ارتباطی آن امروز شنبه 12 خرداد 97 با اعلام این خبر گفت: «از اهداف این طرح، چرایی تغییر و تحولات مکانی  شهر سیرجان در طول دوران اسلامی و رابطه آن با مسیرهای اصلی ارتباطی است.»

او افزود: «با توجه به ابهامات موجود درباره استقرار دوره صفوی شهر سیرجان و کمبود اطلاعات باستان شناسی در این مورد، طرح پژوهشی حاضر به مرحله اجرا درآمد و تاکنون بخش های عمده ای از محدوده مورد بررسی و پیمایش فشرده باستان شناسان قرار گرفته و محوطه ها، بناها و آثار مختلفی شناسایی و مستندسازی شده‌اند.»

به گفته این باستان‌شناس، موقعیت استراتژیک شهر سیرجان و نزدیکی آن به راه های تجاری و همچنین داشتن بستر اقلیمی مناسب باعث شکل‌گیری و شکوفایی این شهر در دوره‌های مختلف اسلامی شده است، به طوری که در چهار قرن اول هجری مرکز ایالت کرمان و اوج شکوفایی آن بوده است. 

ورود آسیب‌های شدید به محوطه های استقراری سیرجان
 
افضلی با اشاره به این نکته که سیرجان در طول تاریخ، فراز و نشیب‌های فراوانی را به خود دیده که باعث جابه‌جایی‌های متعدد از لحاظ مکانی شده است، گفت: «متاسفانه طی سال های اخیر در نتیجه گسترش  و تغییر کاربری زمین های کشاورزی، خاکبرداری محوطه ها و همچنین حفاری‌های غیرمجاز، بخش‌های مختلف محوطه‌‌های استقراری شهر سیرجان به‌شدت در معرض آسیب و حتی نابودی قرار گرفته اند.»

مجوز انجام این پژوهش توسط ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صادر شده است.

انتهای پیام/